Ένα ταξίδι που πάντα ήθελα να κάνω.
Πριν 2 χρόνια λοιπόν έτσι όπως έπεφταν οι ιδέες με ονόματα χωρών και πόλεων, 10 λεπτά μετά βρεθήκαμε να έχουμε κλείσει ήδη εισιτήρια, σε μια ένδειξη αυθορμητισμού, για το ονειρεμένο μου Άμστερνταμ.
Είπα στον εαυτό μου “αφού το θέλεις τόσο πολύ, γιατί απλά δεν πας αυτή τη φορά;
Έτσι μετά από αρκετές ώρες πτήσης και φοβερής ανυπομονησίας, και αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ των χιλιάδων ποδηλάτων έξω από τον σταθμό του τρένου, ήμασταν έτοιμοι να βουτήξουμε στην χώρα των καναλιών, της τουλίπας, των τυριών, αλλά και του “απαγορευμένου’.
Κάπως έτσι μέσα στο 1ο μισάωρο, και με τις βαλίτσες ακόμα στο χέρι, βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε τις πιο τέλειες τηγανιτές πατάτες με sauce tartar και truffle mayo από το γνωστό “Manneken Pis” στην οδό Damrak-απλά θεϊκές!
Οι πρώτες 3 μέρες κύλισαν με εμάς να βολτάρουμε στα πανέμορφα κανάλια και να χαζεύουμε τα κουκλίστικα κυρτά σπίτια. Αν κοιτάξεις ψηλά θα παρατηρήσεις ότι στις κορυφές τους τα περισσότερα έχουν γάντζους οι οποίοι βοηθούσαν στην μεταφορά των επίπλων, καθώς τα σπίτια είναι πολύ στενά. Θαυμάσαμε τουλίπες σε κάθε χρώμα που μπορείς να φανταστείς και δοκιμάσαμε τυράκια με διάφορες γεύσεις, στην πλωτή αγορά των λουλουδιών.
Είδαμε ανθρώπους απαλλαγμένους από ταμπού. Περπατήσαμε σε πανέμορφους πεζόδρομους γεμάτους με λουλούδια, κόσμο, μπαρ, καφετέριες και πλατείες όπως η Rembrandtplein, στην οποία βρίσκεται και η αναπαράσταση του πίνακα του Rembrandt, The Night Watch, και καταφέραμε να επιβιώσουμε από τους πολύ επιθετικούς στην οδήγηση, Ολλανδούς ποδηλάτες! Προσπαθήσαμε επίσης να βρούμε το πιο όμορφο café και ναι, πιστεύω το βρήκαμε -λέγεται café Bouwman και βρίσκεται πάνω σε ένα γεφυράκι στην Prinsengracht.
Αυτό, σε συνδυασμό με το café ‘t Smalle στην οδό Egelantiers Gracht (περιοχή Jordaan) νομίζω έστεψαν με επιτυχία την αποστολή μας. Το φαγητό παρέα με την μοναδική θέα που απολαμβάνεις πάνω στο ποταμάκι, απογειώνουν την όλη εμπειρία! Μπορείς να το συνδυάσεις και με μια επίσκεψη στο μουσείο της Άννας Φρανκ, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά.
Αν πεινάσεις και βρεις στον δρόμο σου Vapiano, θα σου πρότεινα να μπεις και να δοκιμάζεις ριζότο, pizza ή μακαρονάδα.
Αν θέλεις να ψωνίσεις, πέρνα μία βόλτα από τα Primark στην Damrak. Και αν πάλι θέλεις να απολαύσεις την βόλτα σου στα κανάλια χωρίς να κουραστείς κάνε ένα boat cruise.
Φυσικά, και επειδή είμαστε στο Άμστερνταμ, ο δρόμος αλλά και η περιέργεια μας οδήγησαν και στην Red Light District. Αυτό που θα δείς είναι άλλο ενα όμορφο κανάλι όπου και στις δύο πλευρές του έχει βιτρίνες με κορίτσια να κάθονται βυθισμένες στα κινητά τους και να γίνονται θέαμα (κατά την άποψή μου λίγο θλιβερό) στα μάτια των τουριστών. Είδαμε παρέες και οικογένειες με μικρά παιδιά να κάνουν τη βόλτα τους γιατί η αλήθεια είναι ότι μετά από λίγα λεπτά σταματάει να σου κάνει εντύπωση και σχεδόν ξεχνάς την παρουσία τους.
Πρόσεχε να μη βγάλεις φωτογραφία κάποια κοπέλα και από σεβασμό αλλά και γιατί πολλά έχουν ακουστεί για πεταμένα κινητά και φωτογραφικές στο ποτάμι, και σίγουρα δεν θες να είναι τα δικά σου!
Ας περάσουμε και στο θέμα των ναρκωτικών ουσιών. Ναι είναι αυτό που φαντάζεσαι, μπορείς πανεύκολα να τα βρεις στα Coffeeshops, θα τα καταλάβεις αμέσως από τη βιτρίνα τους. Θεωρητικά η χρήση κάνναβης επιτρέπεται μόνο μέσα σε αυτά τα μαγαζιά και όχι δημοσίως αλλά ήταν αρκετές οι φορές που το μύριζες στον αέρα ή ερχόταν από κάποιον διπλανό σου που απολάμβανε και εκείνος τη θέα στο κανάλι.
Να αναφέρω ότι στον ανοιχτό χώρο του ξενοδοχείου μας, το οποίο είναι όλο τον χρόνο γεμάτο από φοιτητές που σπουδάζουν στην πόλη, γινόταν χρήση όλες τις ώρες της ημέρας ελεύθερα και άφοβα ακόμα και με την παρουσία αστυνομικών.
Κλείνοντας με το Άμστερνταμ θα πω ότι η πόλη είναι αυτό που θα επιλέξεις εσύ να δεις και να πάρεις.
Για μένα είναι μία πόλη που άνετα θα ζούσα! Και όχι για τις ελευθερίες που σου προσφέρει αλλά γιατί μπορείς να ζήσεις σε ένα πλωτό σπίτι μέσα στο ποτάμι, μπορείς να την απολαύσεις τριγυρίζοντας με ένα ποδήλατο, μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο καθισμένος σε μία γεφυρούλα και από κάτω να περνάει μια βάρκα. Έτσι απλά!
Την επόμενη φορά θα συνεχίσουμε το ταξίδι με την γραφική Ουτρέχτη, το χωριό Zaanse Schans με τους ανεμόμυλους, την εντυπωσιακή παραλία της Χάγης, το Scheveningen και τον προσωπικό μου παράδεισο, το Giethoorn!
© 2020, Βάσια Ελευθερίαδου. All rights reserved.
Ο μεγάλος αλλά όχι και τόσο κρυφός πόθος της είναι να ταξιδεύει! Αν μπορούσε, θα ήταν με μια βαλίτσα στο χέρι συνεχώς! Λατρεύει να ονειρεύεται και να σχεδιάζει το επόμενο της ταξίδι, και έχει συνήθεια όταν γυρνάει από κάποια χώρα να λέει "εκεί θέλω να ζήσω για πάντα". Και το κάνει! Νοερά, μέσα από τις φωτογραφίες της, οι οποίες είναι ο θησαυρός της.