#Faces: Αλέξανδρος Τσούτης

Γράψε μας σε μια παράγραφο ποιος είσαι και ποια η ενασχόληση σου με τα ταξίδια ή τον τουρισμό;

Είμαι ο Αλέξανδρος Τσούτης, ζω στην Αθήνα και εργάζομαι σε διαφημιστική εταιρία στο creative department.

Η δίψα μου για την εξερεύνηση του πλανήτη μας, έγινε κάποια στιγμή για εμένα μια αθεράπευτη έξη. Ένα ακατανίκητο πάθος για την κατάκτηση όχι μόνο των γεωγραφικών αλλά και των προσωπικών μου συνόρων. Το ταξίδι, δεν αποτελεί πλέον για μένα μια απλή απόδραση διακοπών, ενώ η συλλογή εμπειριών και εικόνων είναι πλέον το οξυγόνο μου. Εστιάζοντας στην ταξιδιωτική φωτογραφία σαν δημιουργική μου ανάγκη, καταγράφω την ομορφιά που διακρίνω στον κόσμο αυτό, εκφράζοντας τα συναισθήματά μου, σε εικόνες που εξυμνούν τον Άνθρωπο. Άλλωστε, προορισμός των ταξιδιών και ο ήρωας των εικόνων μου… είναι ο Άνθρωπος.

Οι εικόνες μου έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα μέσα, και δύο από αυτές έχουν διακριθεί σε assignments του National Geographic. Έχω πραγματοποιήσει δύο προσωπικές εκθέσεις φωτογραφίας.

Περισσότερα άρθρα και εικόνες για τους ταξιδιωτικούς μου προορισμούς μπορεί να διαβάσει κανείς στο Trip in Pictures, όπως επίσης και στο instagram.

Αν δεν ζούσες στην Ελλάδα, σε ποια χώρα θα ήθελες να μένεις και γιατί;

Εδώ και περίπου 15 χρόνια αφιερώνω τον πολύτιμο χρόνο των διακοπών μου εξερευνώντας τον πλανήτη, στερούμενος τις ομορφιές του τόπου μας. Όμως, δε θα ήθελα να ζω πουθενά άλλου, η ξενιτιά μου φαντάζει αβάσταχτη. Στο τέλος κάθε ταξιδιού επιστρέφω με ανακούφιση στην εστία μου και ονειρεύομαι το επόμενο.

Το πιο περίεργο σουβενίρ που έφερες ποτέ από ένα ταξίδι σου;

Προσπαθώ να αγοράζω λίγα και καλόγουστα αντικείμενα γιατί προτιμώ να ζω σε minimal χώρο και όχι σε λαογραφικό μουσείο. Περίεργο ίσως θα χαρακτήριζα το lip plate που κοσμεί το τρυπημένο κάτω χείλος της φυλής των Mursi, στην κοιλάδα του Omo της Αιθιοπίας. Μερικά ακόμα είναι η jambiya, το κυρτό ξίφος που φορούν οι Υεμενίτες, το περίτεχνο καπέλο ενός παιδιού της φυλής των Kalash στο Πακιστάν, κάποιες ζωγραφιστές λαμαρίνες που αποτελούν τη διακόσμηση των rickshaws στο Bangladesh, καθώς και διάφορα μικροέπιπλα, αγαλματίδια, ξυλόγλυπτα κλπ.

Το μουσείο που πήγες και δεν άξιζε το εισιτήριο του;

Ομολογώ πως δεν είμαι fan των μουσείων, άλλωστε στους τόπους που ταξιδεύω δεν πλεονάζουν αυτά. Αναζητώ όμως τα μνημεία. Σε κάποια από αυτά έχω καταφέρει να μπω χωρίς εισιτήριο 🙂

Το φαγητό που θυμάσαι ακόμα την μυρωδιά του, και σε ποια χώρα ήταν;

Αγαπώ την τοπική κουζίνα, γενικά τρώω τα πάντα και έχω ανθεκτικότατο στομάχι.

Μια “λιχουδιά” που δε θα ξεχάσω και είναι σπάνια, ήταν κάμπιες που μαζέψαμε ζωντανές σε μια ζούγκλα απομακρυσμένων νησιών της Ινδονησίας. Πολλοί θα ανατριχιάσουν, ενεργοποιώντας διατροφικά ταμπού, όμως ψημένες στα κάρβουνα είχαν εξαιρετική γεύση που θύμιζε λιπαρό κρέας.

Ιδανικός για σένα Καλοκαιρινός προορισμός που θα θυμάσαι για πάντα και γιατί;

Δύσκολο να ξεχωρίσω τους προορισμούς σε εποχικούς, άλλωστε ταξιδεύω κυρίως στη ζώνη των τροπικών. Γενικά στη ζέστη και την κολλώδη υγρασία των τόπων αυτών, στις ζούγκλες ή ακόμα και στην ανελέητη σκόνη, εκστασιάζομαι.

Για να απαντήσω όμως πληροφοριακά στους αναγνώστες, αν κάποιος έχει συνδυάσει τις διακοπές του αποκλειστικά με τα θαλάσσια μπάνια, τότε η Ελλάδα έχει ίσως τη μεγαλύτερη συγκέντρωση παραλιών. Λιγότερες, αλλά πανέμορφες τροπικές παραλίες με εκπληκτικό βυθό, έχω συναντήσει σε διάφορα μέρη της γης, στη Βενεζουέλα, το Μεξικό, την Ονδούρα, την εξωπραγματική Socotra της Υεμένης, τη Ζανζιβάρη, τη Μαδαγασκάρη, τις Σεϋχέλλες, τη Μαλαισία, την Ταϊλάνδη, την Καμπότζη, την Παπούα Νέα Γουινέα, τις Νήσους του Σολομώντα, κλπ.

Αν ήσουν χώρα ποια χώρα θα ήσουν και γιατί;

Αν και δε θα ταυτίσω τον εαυτό μου με κάποια χώρα, ούτε μπορώ να κατατάξω προορισμούς, έχω νιώσει τη ζεστασιά της ανθρώπινης ψυχής σε πολλά μέρη! Δε θα ξεχάσω τη φιλοξενία των Ιρανών, τη φιλικότητα των Ουζμπέκων και πολλών άλλων λαών, ειδικότερα σε ισλαμικές χώρες.

Έχω ζήσει μια εμπειρία παραμυθιού αλλά και φόβου στη μυθική Υεμένη, έχω βρεθεί στο χαμένο κόσμο της ζούγκλας του ποταμού Ορινόκο στη Βενεζουέλα. Σίγουρα τρέφω μια ιδιαίτερη αγάπη για την Αφρικανική ήπειρο και το σθένος που απαιτείται για να την κατακτήσεις. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα ήμουν μια χώρα από αυτές, ίσως γιατί είναι πολύπαθες, ενώ εγώ έχω την τύχη να ζω σε μια προνομιούχα ήπειρο.

Μια σωστή συμβουλή που σου έδωσε κάποιος σχετικά με τα ταξίδια και την ακολουθείς πάντα;

Τις γνώσεις τις αποκόμισα στην πράξη και στο διαδίκτυο.

Εγώ θα συμβούλευα να μην αγχώνεται κανείς με την ασφάλεια του αγνώστου, ο κόσμος δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο νομίζουμε. Επίσης κατά τη γνώμη μου ένα ταξίδι δε χρειάζεται μεγάλη οργάνωση, μόνο γνώση και ευελιξία.

Μια δυσάρεστη ταξιδιωτική σου εμπειρία;

Απολαμβάνω κάθε τόπο και προσπαθώ να ξεπερνώ τις αναποδιές που ποτέ δε λείπουν, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Ένα δυσάρεστο που μετατράπηκε σε ευχάριστο ήταν όταν μου κάηκε ο φορτιστής της φωτογραφικής από μια κακή γεννήτρια στα απομονωμένα νησιά Trobriand της Papua New Guinea. Κατάφερα τελικά να επικοινωνήσω μέσω αργής σύνδεσης 2G με κάποιους στην πρωτεύουσα της χώρας, που με τη σειρά τους με σύστησαν σε κάποιο γκρουπ expats με φωτογραφικό χόμπι και ένας από αυτούς μου δάνεισε το φορτιστή του για το υπόλοιπο του ταξιδιού μου.