#Faces: Mariana Sanchez

Γράψε μας σε μια παράγραφο ποια είσαι και ποια η ενασχόληση σου με τα ταξίδια ή τον τουρισμό;

Είμαι η Μαριάννα και γεννήθηκα σε μία από τις πιο πολύχρωμες χώρες του κόσμου, το Μεξικό. Ταξιδεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου … στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν είμαι κάτι άλλο παρά μία τουρίστρια του κόσμου.

Όταν ήμουν 8 χρονών, οι γονείς μου μας έστειλαν, τον αδερφό μου και εμένα, για ένα χρόνο σε ένα εσωτερικό σχολείο στο Όρεγκον, των ΗΠΑ. Αυτή ήταν η πρώτη μου μεγάλη εμπειρία σαν ταξιδιώτης, χωρίς γονείς. Και ήταν τόσο έντονη και όμορφη εμπειρία, που νιώθω πως ήταν το ταξίδι που μου έδωσε τα φτερά για να πετάξω παντού!

Από τότε πέρασαν περίπου 10 χρόνια και ήρθα στην Ελλάδα για σπουδές. Μόνη μου σε μία τόσο μακρινή χώρα, την προ ίντερνετ και κινητών εποχή. Τελείωσα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από τότε έχω ζήσει σε πολλές χώρες. Επέστρεψα στο Μεξικό, ξαναέμεινα στην Ελλάδα πολλά χρόνια, έζησα 3 χρόνια στη Τρανσυλβανία της Ρουμανία και τώρα ζω στη Μαγιόρκα της Ισπανίας.

Τι δουλειά κάνω; οτιδήποτε με διασκεδάζει και μου προσφέρει αρκετό εισόδημα για να ζω και να ταξιδεύω. Βεβαία πάντα με μία κάμερα στο χέρι. Έχω ψυχή φωτογράφου.

Αν δεν ζούσες στην Μαγιόρκα σε ποια χώρα θα ήθελες να μένεις και γιατί;

Φυσικά και χωρίς αμφιβολία θα έμενα στην Ελλάδα. Κάθε μέρα της ζωής μου μένω εκεί, γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μου… Η Ελλάδα είναι λιμάνι. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, θα πάρεις πολλά και πολλά θα αφήσεις.

Το σκέφτηκες πως αυτή η πλανεύτρα χώρα θα κρατήσει για πάντα δικό της ένα κομμάτι του εαυτού σου; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που μένουν; Γιατί παίρνουμε μια γεύση από αυτή την χώρα και την διασκορπίζουμε όπου πατάμε; Λόγω της ελληνικής ψυχής.

Η Ελλάδα υπήρξε πάντα ένας σταθμός στην ιστορία των πολιτισμών, στις ζωές των ανθρώπων της και των άλλων λαών. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει καταπληκτική φύση, νόστιμο φαγητό, μουσική που αγγίζει την ψυχή, απίστευτη θάλασσα, η ακρίβεια της γλώσσας. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε και σε άλλα μέρη, αλλά όχι με το τρόπο που τα ζουν οι Έλληνες, με όλο τους το είναι.

Αυτός ο σπιτικός τρόπος ζωής…αυτό είναι που κάποτε με έκανε να μείνω, και τώρα με κάνει να επιθυμώ να γυρίσω. Είναι οι άνθρωποι, οι Έλληνες, αυτοί που μέχρι σήμερα είναι πολεμιστές, σοφοί, φίλοι.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το “γιατί η Ελλάδα”. Αλλά ναι, χωρίς αμφιβολία θα άφηνα τα πάντα και θα επέστρεφα στην Ελλάδα, στην Ελλάδα μου!

Το πιο περίεργο σουβενίρ που έφερες ποτέ από ένα ταξίδι σου;

Εγώ δεν αγοράζω αναμνηστικά, οπότε δεν μπορώ να θυμηθώ κανένα. Αλλά ο σύζυγός μου στο πρώτο ταξίδι μας στο Μεξικό αγόρασε φασόλια που πηδάνε, “Jumping Beans”. Είναι ένα είδος φασολιών που πηδάνε στο χέρι. Είναι άχρηστα και κρατάνε μερικές εβδομάδες μόνο. Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί τα πήραμε…

Το μουσείο που πήγες και δεν άξιζε το εισιτήριο του;

Η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχουμε νοιώσει από μουσείο ήταν στο Hallstatt. Οδηγούσαμε τόσες ώρες για να φτάσουμε σε αυτό το μικρό χωριό στη μέση της Αυστρίας και είχαμε «φτιαχτεί» πολύ για να δούμε τα εκθέματα της, «Εποχή του Σιδήρου και Χάλκινη Εποχή».

Έτσι λοιπόν ήμασταν πραγματικά ενθουσιασμένοι! Περιμέναμε μια μεγάλη έκθεση αυτής της εποχής. Πληρώσαμε όμως 10€ και δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο! Οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί μας είπαν ότι τα σημαντικά κομμάτια είναι όλα στη Βιέννη, οπότε θα έπρεπε να πάμε εκεί! Ήταν μεγάλη απογοήτευση, καθώς έχει ως επί το πλείστων έκθεση για τα ορυχεία άλατος. Δηλαδή κάναμε τόσο ταξίδι, πληρώσαμε τόσα χρήματα για να μας πουν ότι εκεί δεν έχει τίποτα! Το χωριό είναι ωραίο, αλλά και πολύ τουριστικό. Έχει χάσει την ουσία του.

Το φαγητό που θυμάσαι ακόμα την μυρωδιά του, και σε ποια χώρα ήταν;

Φτάσαμε στη Βενετία, ήταν σκοτεινή καθώς ήταν μια χειμωνιάτικη μέρα. Ήμασταν τόσο κουρασμένοι, πεινασμένοι και είχαμε χαθεί σε όλους αυτούς τους μικρούς δρόμους. Όταν είδαμε ένα μικρό, ζεστό εστιατόριο, μπήκαμε. Είχε τόσο καταπληκτικό φαγητό! Όλο το μενού ήταν τόσο νόστιμο. Εγώ παρήγγειλα ένα σολομό με κρέμα λεμόνι, τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά ήταν εκπληκτικό! Θυμάμαι ότι σε κάθε μπουκιά, όλες οι γεύσεις ήταν σαν μια έκρηξη στο στόμα μου. Δεν θυμάμαι το όνομα του εστιατορίου, αλλά σίγουρα ήταν ένα από τα καλύτερα πιάτα που έχω δοκιμάσει ποτέ!

Ιδανικός για σένα Καλοκαιρινός προορισμός που θα θυμάσαι για πάντα και γιατί;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση όταν είμαι από το Μεξικό, ζω στη Μαγιόρκα και είμαι ερωτευμένη με την Ελλάδα. Θα απαντήσω χωρίς να λάβω υπόψιν αυτά τα μέρη.

Ένας υπέροχος καλοκαιρινός προορισμός που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι το Παμούκκαλε στην Τουρκία. Είναι ένα από τα πιο υπέροχα μέρη που έχω επισκεφθεί ποτέ. Έκανα αυτό το ταξίδι μόνη μου και χωρίς προηγούμενη οργάνωση και η αλήθεια είναι ότι αισθάνθηκα κάθε στιγμή πολύ ασφαλής. Αφού είχα επισκεφτεί κάποιες άλλες πόλεις πριν, πήρα ένα λεωφορείο και πήγα στο Παμούκκαλε. Έμεινα σε ένα μικρό ξενοδοχείο, όπου οι άνθρωποι ήταν τόσο ευγενικοί και φιλικοί. Νομίζω ότι πλήρωσα περίπου 10€ με το φαγητό. Εκεί δεν είναι μόνο τα ιαματικά νερά που είναι εκπληκτικά αλλά και η Ιεράπολη, η παλιά πόλη με το εκπληκτικό θέατρο όπου οι κολώνες είναι κάτω από το νερό. Είναι μια απίστευτη εμπειρία!

Μετά από τις τέσσερεις το απόγευμα, όταν όλοι οι τουρίστες έχουν φύγει και μένουν μόνο οι ντόπιοι, η πόλη αλλάζει, αφήνει το κοσμοπολιτικό αέρα της και αποκτά μια οθωμανική νότα. Μπορείτε να ακούσετε τους πραγματικούς ήχους, την αυθεντική πόλη … στα πάρκα οι καμήλες κάνουν βόλτες καθώς οι οικογένειες απλώς κάθονται… μια τόσο ήρεμη πόλη.

Αν ψάχνετε ήρεμες διακοπές, χωρίς μεγάλα έξοδα, απλώς για να χαλαρώστε, αυτό είναι το μέρος σας.

Αν ήσουν χώρα ποια χώρα θα ήσουν και γιατί;

Θα ήμουν το νησί Αρούμπα στην Καραϊβική. Είναι τόσο δύσκολο να φτάσεις εκεί, αλλά όταν τα καταφέρνεις, δεν θέλεις να φύγεις. Είναι ειρηνικό και ευχάριστο μέρος την ίδια στιγμή. Αλλά αν γίνει τυφώνας, τρέξε…

Μια σωστή συμβουλή που σου έδωσε κάποιος σχετικά με τα ταξίδια και την ακολουθείς πάντα;

Ο καλύτερος οδηγός είναι το προαίσθημα σου. Ακούσέ το προσεχτικά και ακολούθησέ το. θα σε πάει στα καλύτερα αλλά και θα σε σώσει από πολλά… μου το είπε η μανούλα μου.

Μια δυσάρεστη ταξιδιωτική σου εμπειρία;

Είναι αλήθεια ότι όσο και να αγαπώ να ταξιδεύω δεν μπορούμε πάντα να αποφεύγουμε τους κινδύνους. Είναι δύσκολο επίσης πολλές φορές να καταλάβουμε τη συμπεριφορά άλλων λαών.

Για μένα όλο το ταξίδι που κάναμε στη Τζαμάικα ήταν ένας μεγάλος κίνδυνος.

Για δύο κορίτσια μόνα, 33 χρονών, δεν ήταν και τόσο εύκολο. Το παρακάναμε και το καταλάβαμε αργά. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος ήταν όταν προσπαθήσαμε να κάνουμε snorkeling. Ανεβήκαμε σε μια βάρκα με έναν οδηγό. Καθώς πηγαίναμε πιο βαθιά τρία ακόμα παιδιά ήρθαν κολυμπώντας … βρισκόμασταν στη μέση της θάλασσας, με τέσσερα δυνατά παιδιά που κάπνιζαν και έπιναν. Άρχισαν να φλερτάρουν μαζί μας … είχαμε τρομάξει αρκετά και ξαφνικά μου ήρθε να τους πω ότι ήμουν έγκυος! Επίσης είπαμε ότι ο πατέρας μου μας περιμένει στο ξενοδοχείο και ότι ήταν πολύ αυστηρός.

Δεν ξέρω ακριβώς τι κατάλαβαν αλλά σταμάτησαν και χαλάρωσαν μέχρι που γυρίσαμε πίσω… Αλλά μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας φοβόμασταν πολύ. Εννοείτε πώς δεν μας πήγαν για snorkeling και χάσαμε και τα λεφτά μας! Αλλά αυτό ήταν το λιγότερο.

Αυτό ήταν και το τελευταίο μου ταξίδι πριν παντρευτώ!

Μια φράση για τα travel addicts που διαβάζουν το travelvibe και θέλουν να ταξιδέψουν όλο τον κόσμο.

Κοιμηθείτε με ένα όνειρο και ξυπνήστε με έναν στόχο! Κάντε τον κινητήρα της ζωής σας μέχρι να τον αποκτήσετε… Άμα θέλετε να δείτε όλον τον κόσμο ονειρευτείτε!