Για να βρεις τη Μηλιά, πρέπει να οδηγήσεις περίπου 20 λεπτά σε χωματόδρομο, από τη διασταύρωση για Βλάτος, διασχίζοντας τα Κρητικά βουνά. Η αργή οδήγηση όμως έχει και τα καλά του. Χάνεσαι
όλο και περισσότερο νοερά στα ψηλά βουνά που περιστοιχίζουν το δρόμο. Αφήνεις το αυτοκίνητο στο πλάτωμα και περπατάς ένα μονοπάτι κατάμεστο από βλάστηση που θα σε κάνει να νιώσεις πως μπαίνεις στο μαγικό κόσμο κάποιου παραμυθιού. Και τότε, αποκαλύπτεται μπροστά σου το πετρόχτιστο χωριό.
Η Μηλιά ήταν ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός για τέσσερις δεκαετίες περίπου, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Ιάκωβος Τσουρουνάκης αποφάσισε να δώσει ζωή στα προγονικά του εδάφη. Ήθελε να περισώσει ό,τι είχε μείνει από τα χαλάσματα των σπιτιών και να έρθει πιο κοντά στη φύση, καλλιεργώντας τη γη, αναδασώνοντας, παράγοντας βιολογικά προϊόντα, δίπλα σε μια μικρή κτηνοτροφική μονάδα.
Σ’ αυτή την κουζουλάδα βρήκε συνοδοιπόρο το 1982, τον Γιώργο Μακράκη, έναν συγχωριανό του που διέθετε επίσης περιουσία στον οικισμό. Στην πορεία αποφάσισαν να μετατρέψουν τα παλιά σπίτια σε
ξενώνες και το 1990, κατάφεραν να εντάξουν την ιδέα προς χρηματοδότηση στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Interreg και να ξεκινήσουν την αναπαλαίωση η οποία διήρκησε πάνω από 3 χρόνια.
Το οικολογικό χωριό της Μηλιάς λειτούργησε για πρώτη φορά το 1993, και έκτοτε δέχεται επισκέπτες χειμώνα-καλοκαίρι. Διαθέτει 13 ξενώνες με τις μικρές πορτούλες που παραπέμπουν στα σπίτια των Χόμπιτ, που
διατηρούν την αρχιτεκτονική και την αισθητική της ορεινής Δυτικής Κρήτης, αφού έχουν ανακατασκευαστεί με προσοχή στη λεπτομέρεια, κρατώντας τον χαρακτήρα της δεκαετίας του ’50, όταν το χωριό σταμάτησε να κατοικείται.
Ηλεκτρισμός δεν υπάρχει αλλά δεν φαίνεται να ενοχλεί τους επισκέπτες, αφού καταφεύγουν στη Μηλιά για να αποζητήσουν την επιστροφή στις ρίζες. Ο φωτισμός γίνεται με λάμπες πετρελαίου, ενώ το νερό έρχεται από κοντινή πηγή. Σ’ αυτό το μέρος φαίνεται πως ο χρόνος έχει σταματήσει ανάμεσα στη φύση, στα αρώματα και τους ήχους της.
Στο εστιατόριο της Μηλιάς που δεσπόζει στο χωριό, όλα φτιάχνονται με ό,τι έχει παραχθεί από τον κήπο και τη φάρμα τους. Μαγειρεύονται στην κατσαρόλα ή τον ξυλόφουρνο, απ’ όπου βγαίνει και το
χειροποίητο ψωμί. Kατσικάκι στις κληματόβεργες, κριθαρότο με κάστανο, μανιτάρια και γραβιέρα, χοιρινό με πορτοκάλι, αρνάκι με δενδρολίβανο, μπουρέκι, κόκορα με χυλοπίτες, κουνέλι με γλυκοπατάτα, μυζήθρα και δυόσμο και η νοστιμιά περισσεύει σε κάθε μπουκιά. Το κρασί επίσης, είναι ντόπιο, δικής τους παραγωγής. Και η πιο ωραία ώρα είναι όταν σκοτεινιάζει και ο μοναδικός φωτισμός προέρχεται από το φως των κεριών!
Το Lonely Planet έχει συμπεριλάβει τη Μηλιά στα μέρη που κάποιος πρέπει να δει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αλλά εγώ νομίζω πως μια φορά σ’ αυτό το παραμυθένιο χωριό δεν είναι ποτέ αρκετή!
*Για να φτάσεις στη Μηλιά παίρνεις τον Εθνικό δρόμο από Χανιά με κατεύθυνση προς Κίσσαμο (Καστέλι). Στο τέλος του υπάρχει η ταμπέλα προς Ελαφονήσι, την οποία και ακολουθείς, περνώντας από τα
χωριά Καλουδιανά, Ποταμίδα, Βουλγάρω, Τοπόλια, Κατσοματάδω. Περίπου 3 χλμ. αργότερα θα φτάσεις στη διασταύρωση προς Βλάτος και Μηλιά και 4 χλμ. περίπου από το Βλάτος θα φτάσεις στη Μηλιά. *Οι τιμές για τη διαμονή είναι από 105-180€ περίπου, ενώ από 15 Νοεμβρίου ως 20 Μαρτίου παρέχεται και μια έκπτωση 10%.
*To εστιατόριο Μηλιά λειτουργεί καθημερινά και όλο τον χρόνο από
12:00 π.μ μέχρι 21:30 μ.μ και για επισκέπτες εκτός του ξενοδοχείου. Tον
Ιούλιο και Αύγουστο σερβίρει μέχρι και τις 22.30 μ.μ
Διάβασε περισσότερα εδώ.
© 2023, Polina Paraskevopoulou. All rights reserved.
-
Polina Paraskevopoulouhttps://travelvibe.eu/team-author/polina-paraskevopoulou/
