Ως παιδί των Κυκλάδων, τα καλοκαίρια μου είχαν πάντα λευκό και μπλε χρώμα. Οι αναμνήσεις μου κατακλύζονται από γυμνές από βλάστηση πλαγιές και γαλανά νερά. Έτσι έχω τις Κυκλάδες στο μυαλό μου. Ξερές και μπλε. Τις Σποράδες όμως; Πώς έχω τις Σποράδες στο μυαλό μου; Αν σου πω ότι μέχρι πέρυσι δεν τις είχα καν, θα με πιστέψεις;
Το σωτήριο καλοκαίρι 2019 ήρθε όμως και μαζί του έφερε και εμένα στις Σποράδες! Έπρεπε, καταρχάς, για πρώτη φορά να πάω σε νησί όχι απλά παίρνοντας ένα πλοίο από τον Πειραιά αλλά με λεωφορείο από την Αθήνα ως τον Άγιο Κωνσταντίνο (λιμάνι κοντά στα Καμένα Βούρλα) και μετά πλοίο ως τη Σκιάθο. Ανήκουστη διαδρομή για παιδί Κυκλάδων μεν, ενδιαφέρουσα έναρξης μιας νέας περιπέτειας δε!
Πρώτη στάση: Σκιάθος
Από τις πλέον δημοφιλείς Κουκουναριές έως το Βρωμόλιμνο, το Μανδράκι και την Αγία Παρασκευή, οι παραλίες του νησιού με δίδαξαν ότι το πράσινο μπορεί να συνυπάρξει με το μπλε. Γύρω γύρω βλάστηση και στη μέση τα γαλανά νησιά του Αιγαίου. Μαγεία.
Η πόλη της Σκιάθου γραφική, τα σοκάκια πολλά και οι τουρίστες ακόμη περισσότεροι. Το σπίτι του Παπαδιαμάντη, το διάσημο Μπούρτζι, το all time classic bar «Μαξιλάρες» θεωρούνται μερικά από τα must-visit σημεία του νησιού. Αν ρωτάς εμένα, στην καρδιά μου έμεινε ένα μικρό μαγαζάκι «Η Πλατεία» που σέρβιρε τα καλύτερα burgers ever- με γενναίες μερίδες και σε άψογες τιμές! Την καλύτερη καρμπονάρα, επίσης, την έφαγα στο εστιατόριο – beach bar στο Βρωμόλιμνο, όπου σερβίρουν και κάτι υπερτέλεια cheesecake στο τέλος, ενώ στην ίδια παραλία έκανα και by-the-beach shopping του πιο boho & chic παρεό!
Δεύτερη στάση: Αλόνησσος
Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στην ομορφιά που αντίκρισα σε αυτό το κατά τα άλλα όχι τόσο δημοφιλές νησί. Τόσο η παραλία της Μαρπούντας όσο και το Πατητήρι μας χάρισαν κάτι παραπάνω από μια ειδυλλιακή εμπειρία: μπλε, πράσινο και χρυσό σε τέλεια αρμονία και μια γαλήνη ολότελα μοναδική.
Εξίσου μοναδική ήταν και η εμπειρία που μας προσέφερε το ψητοπωλείο «Ο Γιώργος»! Δεν το έπιανε το μάτι σου, κι αν το έπιανε δεν το πολυεμπιστευόταν. Αν κάτι όμως μας διδάσκουν τα ταξίδια είναι ότι αξίζει να αφηνόμαστε στη δίνη του αγνώστου. Κι έτσι και έγινε! Εμπιστευτήκαμε το Γιώργο και μας το ξεπλήρωσε και με το παραπάνω. Αχ εκείνη η ελληνική σαλάτα του πόσο παραπάνω δροσιά και… καλοκαίρι έφερε στο καλοκαίρι μας!
Τρίτη στάση: Σκόπελος
Όταν σκέφτεσαι έρωτα με την πρώτη ματιά μάλλον κάτι τέτοιο κυριεύει το μυαλό σου. Αρχικά, η παραλία Καστάνη. Τόσο καθαρή και κρυστάλλινη που ντρεπόσουν να την πατήσεις. Το σκηνικό με το άπλετο πράσινο τριγύρω ιδανικό. Η παραλία ελάχιστα οργανωμένη, με τα πετραδάκια στη στεριά να αποτελούν το ιδανικό στρώμα για τους ξαπλωμένους λουόμενους.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η χώρα του νησιού μας πήρε τα μυαλά! Θύμιζε ίσως τις κυκλαδίτικες γειτονιές, αλλά εμπλουτισμένη με κάτι άλλο, πιο ντόπιο, πιο λευκό. Το καφέ και το μπλε δέσποζαν στα παράθυρα και κάθε μα κάθε στενό άξιζε μια φωτογραφία (ίσως και δυο!). Η θέα από ψηλά απερίγραπτη και τα σοκάκια βρίσκονταν σε άρτια συνύπαρξη με τα τουριστικά μαγαζάκια και τα παραδοσιακά καφενεία κάτω από τους πλάτανους.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα επιστρέψω στην Αλόνησσο για scuba diving – αν είσαι φαν του αθλήματος ήδη θα ξέρεις πόσο φημίζεται το νησί γι’ αυτό. Ή απλά ψάχνω αφορμή να πάω ξανά στις Σποράδες.
