World Stories

Θεωρείς τις εξωτικές Μαλδίβες ένα άπιαστο όνειρο; … ξανασκέψου το!

Ο παράδεισος των Μαλδιβών φαντάζει για τους περισσότερους ένα άπιαστο όνειρο. Και πως να μην είναι άλλωστε, καθώς τα πολυτελή θέρετρα κοστίζουν ποσά που ο μέσος ταξιδιώτης δε μπορεί να αντέξει.

Τα τελευταία χρόνια όμως το μικροσκοπικό αυτό κράτος των 1190 τροπικών νησιών έχει αρχίσει να γίνεται πιο προσιτό, καθώς τα νησιά που κατοικούνται από ντόπιους έχουν ξεκινήσει την ενοικίαση δωματίων σε ξενώνες και μικρά ξενοδοχεία με απίστευτα οικονομικές τιμές. Έτσι κάποιος που θέλει να επισκεφθεί ένα εξωτικό νησί στο σύμπλεγμα των Μαλδιβών μπορεί να συνδυάσει στο ταξίδι του τις ονειρεμένες παραλίες και την εμπειρία της καθημερινής ζωής των κατοίκων χωρίς να χρειαστεί να βάλει το χέρι πολύ βαθιά στην τσέπη.

Για τους λόγους αυτούς αποφάσισα κι εγώ να επισκεφθώ τα μικρά στολίδια του Ινδικού ωκεανού προσπαθώντας να ξοδέψω όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα χωρίς όμως να στερηθώ τίποτα.

Η επιλογή για διαμονή είναι γενικά δύσκολη. Εάν μπορεί κάποιος να μείνει σε πολυτελές θέρετρο θα πρέπει να επιλέξει από εκατοντάδες. Από την άλλη, εάν κάποιος θέλει να μείνει σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο σε νησί ντόπιων, πάλι θα δυσκολευτεί, διότι υπάρχουν δεκάδες. Εγώ επέλεξα το μικρό νησάκι Maafushi στη νότια ατόλη Male, σχετικά κοντά στην πρωτεύουσα.

Στο Maafushi οι επιλογές σε παραλίες είναι ελάχιστες. Αν και τροπικό νησί, μόνο στην βόρεια πλευρά μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο. Από τη μέση του νησιού και κάτω οι παραλίες έχουν είτε κοράλλια είτε πολλά σκουπίδια. Οπότε μόνο δύο είναι κατάλληλες για κολύμπι. Η πρώτη ονομάζεται παραλία «Bikini» και απευθύνεται κυρίως στους τουρίστες.

Οι Μαλδίβες είναι Μουσουλμανικό κράτος και γενικά δεν επιτρέπεται το άσεμνο ντύσιμο στα νησιά με τους ντόπιους, ούτε στις παραλίες τους. Σε κάθε νησί που κατοικείται υπάρχει μία «Bikini beach» όπου μόνο σε εκείνο το σημείο του νησιού οι γυναίκες μπορούν να κολυμπήσουν με μαγιό. Στο Maafushi, αυτή η παραλία βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, ήρεμα και γαλαζοπράσινα. Ο βυθός αδιάφορος, θα πρέπει να μπεις αρκετά μέσα για να δεις κοράλλια, αφού γενικά η θάλασσα είναι ρηχή σε εκείνο το σημείο.

Η αμμουδιά ψιλή, λευκή με λίγους φοίνικες. Ενοικιάζονται ξαπλώστρες και υπάρχει και ένα μικρό μαγαζάκι σαν ψιλικατζίδικο που ετοιμάζει επίσης και φαγητό, φρουτοσαλάτες, χυμούς, κλπ. Η παραλία συνεχίζεται προς τα βόρεια του νησιού, μπροστά από το ξενοδοχείο Arena. Από εκεί και πέρα ξεκινάει η παραλία των ντόπιων, που σημαίνει πως πλέον βουτάς μόνο με ρούχα, η οποία απλώνεται σε όλο το βόρειοανατολικό κομμάτι του νησιού και ομολογώ πως ήταν η αγαπημένη μου! Εδώ δεν υπάρχουν ξαπλώστρες ή καρέκλες, παρά μόνο ένα παλιό καράβι στην ακτή για σκιά. Δεν έχει σχεδόν ποτέ κόσμο, μόνο ντόπιους μετά το μεσημέρι, οι οποίοι συνδυάζουν το μπάνιο τους με πικ νικ, φέρνοντας το φαγητό τους από το σπίτι.

Στο βόρειο κομμάτι της παραλίας το κολύμπι είναι επικίνδυνο καθώς έχει απίστευτα ρεύματα ακόμα και στο μισό μέτρο. Η ανατολική πλευρά όμως είναι μαγική με διάφανα, γαλάζια νερά και ύφαλο κοντά στην ακτή. Εδώ κολυμπάς παρέα με τους κατοίκους, με πολύχρωμα ψάρια και μικρά καρχαριάκια, ενώ με τη δύση του ηλίου μαζεύονται μικρά stingrays για να τραφούν. Οι γυναίκες είναι ντυμένες κανονικά με τα ρούχα τους, και οι περισσότεροι άντρες το ίδιο.

Στο θέμα του φαγητού επιλογές υπάρχουν. Στο θέμα του ποτού, ΟΧΙ! Ως Μουσουλμανική χώρα, δε θα βρείτε πουθενά αλκοόλ σε μέρος που κατοικούν ντόπιοι, παρά μόνο στα ιδιωτικά νησιά με τα πολυτελή θέρετρα. Θα αρκεστείτε σε αναψυκτικά, φρέσκους χυμούς φρούτων, smoothies, καρύδες και νερό εμφιαλωμένο. Για φαγητό οι επισκέπτες πηγαίνουν συνήθως σε ξενοδοχεία που τα περισσότερα σερβίρουν μπουφέ για βραδινό.

Επίσης υπάρχουν και κάποια μικρά εστιατόρια για ντόπιους στα στενάκια και στο λιμάνι, όπου μπορεί κάποιος να φάει κυρίως τοπικά πιάτα, noodles, φρέσκα ψάρια, αλλά και πίτσες, μακαρονάδες και burgers. Για κάτι πιο πρόχειρο, έχουν τοποθετήσει σε κάποια σημεία του νησιού μικρές καντίνες με αναψυκτικά, φρούτα, πατατάκια, κλπ., με πολύ καλές τιμές. Μέσα στο χωριό, στο κέντρο περίπου του νησιoύ θα βρείτε έναν φούρνο με ψωμιά, διάφορες αλμυρές πίτες και γλυκά, καθώς και άλλα μικρά μαγαζάκια με παγωτά, καφέδες, κλπ. Και τέλος μπορείτε να προμηθευτείτε διάφορα από τα σούπερ μάρκετ τους που είναι δυτικού τύπου και βρίσκεις τα πάντα.

Το Maafushi είναι ένα μικρό νησάκι 3.000 περίπου κατοίκων. Μπορείς να το περπατήσεις σε μία μέρα και να εξερευνήσεις τα στενάκια του χωριού παρατηρώντας τους ντόπιους, τα σπίτια, τα τζαμιά και γενικά την κουλτούρα τους. Ή μπορείς να την αράξεις στην παραλία, να κάνεις αυθημερόν εκδρομές για καταδύσεις/κολύμπι στον καταπληκτικό ύφαλο του Ινδικού ωκεανού με φαλαινοκαρχαρίες, χελώνες, καρχαριάκια ή να επισκευθείς κάποιο γειτονικό θέρετρο.

Εγώ επισκέφθηκα τον τροπικό παράδεισο του ιδιωτικού νησιού Rihiveli (εξώφυλλο), όπου και πέρασα μία υπέροχη ημέρα σε ένα eco resort παρέα με θαλάσσιες χελώνες, τεράστια stingrays και εξωτικά πουλιά!

Περισσότερες λεπτομέρειες στο ολοκληρωμένο άρθρο μου

© 2019, Trips of our Life. All rights reserved.

Travel Editor at 09 | Website

Γεια σου, είμαι η Μαρία.

Είμαι μέλος του Travel Vibe από το 2018 και στα άρθρα μου θα βρεις πληροφορίες και φωτογραφίες από ιδιαίτερες χώρες που έχω επισκεφτεί, όπως η Συρία, το Πακιστάν και η Κολομβία, αλλά και από μοναδικές εμπειρίες που έχω ζήσει, όπως το glamping στη Μαροκινή Σαχάρα, το ορειβατικό μου ταξίδι στο Everest Base Camp του Νεπάλ, το ιδιαίτερα καυτερό hot pot στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας, η επίσκεψή μου σε παραδοσιακό τεϊοποιείο του Τόκιο, και πολλά άλλα.

Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να ταξιδεύω κυρίως μόνη, άλλες φορές με φίλους, αλλά πάντα ανεξάρτητα, σε χώρες που ξεφεύγουν από τα τουριστικά πρότυπα και συνδυάζουν ιδιαίτερους πολιτισμούς, μαγευτικά τοπία και λίγο πιο hardcore δραστηριότητες.

Θα με βρεις λοιπόν να κοιμάμαι σε ταράτσες και αυλές ντόπιων στη μέση του πουθενά, να διασχίζω τη Μαυριτανική Σαχάρα πάνω σε τρένο που μεταφέρει σίδηρο, να τριγυρνάω στα πολύχρωμα παζάρια του Αφγανιστάν, να κολυμπάω με δελφίνια στον Αμαζόνιο και καρχαρίες στους υφάλους των ωκεανών, να επισκέπτομαι αρχαία μνημεία στη Συρία και να πεζοπορώ για μέρες στα βουνά του Πακιστάν και του Νεπάλ.

Η αγαπημένη μου χώρα είναι η Κολομβία, στην οποία ταξίδεψα από βορρά μέχρι νότο για 3 εβδομάδες και μαγεύτηκα από τα εκπληκτικά τοπία, τη μουσική και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων της. Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό μου ταξίδι μέχρι στιγμής ήταν ο μήνας που περιπλανήθηκα στη δυτική Αφρική, σε Μαυριτανία, Σενεγάλη και Γκάμπια. Ένας μήνας γεμάτος με μοναδικές στιγμές, μένοντας μαζί με οικογένειες στα πιο απομακρισμένα χωριά της Μαυριτανίας και σε καταυλισμούς νομάδων στη μέση της Σαχάρας, ταξιδεύοντας με οτοστόπ πάνω σε καρότσες αγροτικών μαζί με καμήλες, ταϊζοντας ελεύθερες μαϊμούδες σε τροπικά δάση της Γκάμπιας και χορεύοντας με ντόπιους σε μπαρ καταγώγια στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης.

Η καθημερινότητά μου είναι λίγο πιο φυσιολογική και κάπως βαρετή. Ζω και εργάζομαι ως Δημ. υπάλληλος στη Θεσσαλονίκη και στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι κυρίως με το αγαπημένο μου χόμπυ: το travelblog μου και τη διοργάνωση των επόμενων ταξιδιών μου.

Μπορείς να με ακολουθήσεις στα social media για να παρακολουθείς τις περιπέτειες μου και να παίρνεις ιδέες για τα μελλοντικά σου ταξίδια!

#solowomantraveller  #adventuretravel #naturelover #offthebeatendestinations #hardcoretraveller

Γεια σου, είμαι η Μαρία. Είμαι μέλος του Travel Vibe από το 2018 και στα άρθρα μου θα βρεις πληροφορίες και φωτογραφίες από ιδιαίτερες χώρες που έχω επισκεφτεί, όπως η Συρία, το Πακιστάν και η Κολομβία, αλλά και από μοναδικές εμπειρίες που έχω ζήσει, όπως το glamping στη Μαροκινή Σαχάρα, το ορειβατικό μου ταξίδι στο Everest Base Camp του Νεπάλ, το ιδιαίτερα καυτερό hot pot στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας, η επίσκεψή μου σε παραδοσιακό τεϊοποιείο του Τόκιο, και πολλά άλλα. Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να ταξιδεύω κυρίως μόνη, άλλες φορές με φίλους, αλλά πάντα ανεξάρτητα, σε χώρες που ξεφεύγουν από τα τουριστικά πρότυπα και συνδυάζουν ιδιαίτερους πολιτισμούς, μαγευτικά τοπία και λίγο πιο hardcore δραστηριότητες. Θα με βρεις λοιπόν να κοιμάμαι σε ταράτσες και αυλές ντόπιων στη μέση του πουθενά, να διασχίζω τη Μαυριτανική Σαχάρα πάνω σε τρένο που μεταφέρει σίδηρο, να τριγυρνάω στα πολύχρωμα παζάρια του Αφγανιστάν, να κολυμπάω με δελφίνια στον Αμαζόνιο και καρχαρίες στους υφάλους των ωκεανών, να επισκέπτομαι αρχαία μνημεία στη Συρία και να πεζοπορώ για μέρες στα βουνά του Πακιστάν και του Νεπάλ. Η αγαπημένη μου χώρα είναι η Κολομβία, στην οποία ταξίδεψα από βορρά μέχρι νότο για 3 εβδομάδες και μαγεύτηκα από τα εκπληκτικά τοπία, τη μουσική και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων της. Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό μου ταξίδι μέχρι στιγμής ήταν ο μήνας που περιπλανήθηκα στη δυτική Αφρική, σε Μαυριτανία, Σενεγάλη και Γκάμπια. Ένας μήνας γεμάτος με μοναδικές στιγμές, μένοντας μαζί με οικογένειες στα πιο απομακρισμένα χωριά της Μαυριτανίας και σε καταυλισμούς νομάδων στη μέση της Σαχάρας, ταξιδεύοντας με οτοστόπ πάνω σε καρότσες αγροτικών μαζί με καμήλες, ταϊζοντας ελεύθερες μαϊμούδες σε τροπικά δάση της Γκάμπιας και χορεύοντας με ντόπιους σε μπαρ καταγώγια στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης. Η καθημερινότητά μου είναι λίγο πιο φυσιολογική και κάπως βαρετή. Ζω και εργάζομαι ως Δημ. υπάλληλος στη Θεσσαλονίκη και στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι κυρίως με το αγαπημένο μου χόμπυ: το travelblog μου και τη διοργάνωση των επόμενων ταξιδιών μου. Μπορείς να με ακολουθήσεις στα social media για να παρακολουθείς τις περιπέτειες μου και να παίρνεις ιδέες για τα μελλοντικά σου ταξίδια! #solowomantraveller  #adventuretravel #naturelover #offthebeatendestinations #hardcoretraveller

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.