Μυρωδιά από αχνιστό χωριάτικο ψωμί και θέα αυθεντικού Μεσογειακού τοπίου.Έτσι μας υποδέχτηκε η Μεσσηνιακή Μάνη ένα Σάββατο πρωί, αρχές Ιουνίου, με το αεράκι να μας καθησυχάζει: μπορεί να πιάσει ζέστη αργότερα, αλλά εγώ είμαι εδώ.
Είχαμε φτάσει αργά το βράδυ την προηγούμενη, μετά από 3 και κάτι ώρες ταξιδιού με το αυτοκίνητο.
Εύκολη διαδρομή μέχρι την Καλαμάτα, στριφογυριστή μέχρι το γραφικό Νεοχώρι, όπου και θα μέναμε. Δεν θα πω ψέματα. Θα ήθελα να είχαμε φύγει Παρασκευή πρωί. Για να χορτάσεις ένα ταξίδι σαν κι αυτό θέλεις τριήμερο. Έτσι νόμιζα, τουλάχιστον.Φτάσαμε κουρασμένοι, αλλά μόλις είδαμε το κατάλυμα μας για το Σαββατοκύριακο, χαμογελάσαμε με αγαλλίαση. Ακόμη πιο γαλήνια και όμορφη απ΄ό,τι φαινόταν στις φωτογραφίες, η μικρή μας βίλα μας χάρισε τον ύπνο που χρειαζόμασταν.
Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση κάπως εναλλακτικάκι έτσι, αντί να κατηφορίσουμε προς θάλασσα, ανηφορίσαμε με το αυτοκίνητο στα 600 μ. υψόμετρο, σ΄έναν τόπο καλά κρυμμένο, στους πρόποδες του Ταϋγέτου.
Η κουκλίστικη Καστανέα (αλλιώς, Καστάνια), είναι η πραγμάτωση του χωριό-με-πλατεία-και-πλατάνι κι ακόμη παραπάνω.Το χωριό είναι φυσικό οχυρό, καθώς είναι χτισμένο ανάμεσα σε 3 λόφους. Φαντάσου ομορφιά, δηλαδή! Υποδέχεται τον επισκέπτη ανθισμένο, ευωδιαστό, ήσυχο (είδαμε μόλις 2 ταξιδιώτες στην πλατεία) και -πολύ σημαντικό- ολόδροσο! Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει ο κλασσικός γεροπλάτανος, ενώ οι δυο ταβερνούλες υπόσχονται σπιτικό φαγητό και επιστροφή στην Ελλάδα που αγαπάμε. Αυτό, όμως, που τραβάει το βλέμμα είναι η κεντρική εκκλησία του χωριού κι ένας πύργος.
Η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χρονολογείται στον 13ο αιώνα και είναι σε άριστη κατάσταση.
Μπήκαμε για να προσκυνήσουμε κι εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχε αφυγραντήρας που δούλευε στο φουλ. Τις προσέχουν τις εκκλησίες τους στην Καστανέα.
Στην ίδια πλατεία ορθώνεται και ο ξεχωριστός, ιστορικός πύργος Ντουράκη του 18ου αι. Ξεχωριστός γιατί μετράει 5 ολόκληρους ορόφους, πράγμα σπάνιο στη Μάνη και ιστορικός, καθώς εδώ είχε βρει καταφύγιο ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατά τον διωγμό των κλεφτών (1803-1806). Ο πύργος, με τους τέσσερις χαρακτηριστικούς κυκλικούς πυργίσκους, είναι προσεγμένα αναστηλωμένος και επισκέψιμος (είσοδος, δωρεάν). Είναι ενταγμένος, δε, στο «Δίκτυο Μουσείων Μάνης», Προγράμματος του Υπ. Πολιτισμού για την ανάδειξη της Μάνης.
Θέλει λίγη προσοχή καθώς ανεβαίνεις τις στενές ξύλινες σκάλες, αλλά η ανάβαση αποζημιώνει. Είναι σαν να κάνεις ταξίδι στο χρόνο.
Ένα ταξίδι που σε πάει πίσω στις εποχές όταν για να αμυνθείς έριχνες καυτό λάδι στον εχθρό από τις καταχύστρες και όπως-όπως από τις πολεμίστρες. Άγριες εποχές. Σήμερα, ο μόνος ήχος που μπορώ να φανταστώ ότι κυριαρχεί στον Πύργο είναι το φλαουτένιο σφύριγμα του ανέμου, καθώς περνάει απ΄τις πολεμότρυπες.
Λέγεται ότι στη μικρή Καστανέα υπάρχουν 44 εκκλησίες τoυ 12ου έως του 14ου αι., κάτι που μαρτυρά πόσο σπουδαίο Βυζαντινό κέντρο υπήρξε ο κρυφός αυτός τόπος. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο που το χωριό αυτό έρχεται τρίτο σε πυκνότητα βυζαντινών μνημείων στην Πελοπόννησο, μετά τον Μυστρά και το Γεράκι. Σήμερα, δέκα εκκλησίες στέκουν όρθιες ακόμα, στολίδια στο καταπράσινο τοπίο. Eμείς επισκεφθήκαμε την πιο μικρή, τον Άγιο Νικόλαο «στης Μαρούλαινας», ένα εκκλησάκι του 13ου αι.
Περπατώντας στα καλντερίμια του χωριού προς τον εκκλησάκι, ανθισμένα «σκυλάκια» (Antirrhinum majus) σαν να μας άνοιγαν το δρόμο.
Σπίτια του 17ου και 18ου αιώνα να κατοικούνται ακόμα, κι εμείς να αναρωτιόμαστε γιατί δεν είναι αυτό το χωριό πασίγνωστο στην #Ελλάδα.
Τέτοια ομορφιά!
Και φτάσαμε! Έχουν κάτι αυτά τα μικρά εκκλησάκια που με συγκινεί πολύ.
Το γεγονός ότι δεν φτιάχτηκαν από μεγάλους μάστορες, αλλά από μεγάλη ανάγκη, με κάνει να σκύβω το κεφάλι, καθώς εισέρχομαι σιωπηλή στη δροσιά τους. Κι αυτός εδώ, είναι από τους μικρότερους σταυρεπίστεγους ναούς ολόκληρης της Πελοποννήσου.
Μικρούλης σε μέγεθος, μεγάλος σε καρδιά. Έτσι τον νιώθω.Αναστηλώθηκε το 2010-2011 με δωρεά του Θανάση και Μαρίνας Μαρτίνου. Μιλώντας με ντόπιους, ένα από τα πρώτα πράγματα που μας έλεγαν είναι το πόσο έχει σταθεί η οικογένεια Μαρτίνου στον τόπο τους.
Αν σε ενδιαφέρουν οι βυζαντινές εκκλησίες, στην Καστανέα έχεις χτυπήσει φλέβα χρυσού.
Περά από τα ταπεινά εκκλησάκια, εδώ θα βρεις και δύο μοναδικούς ναούς!Ακολουθώντας το δρόμο που βγάζει στα βόρεια του χωριού (φαίνεται δύσβατος, αλλά πάει) θα συναντήσεις το καμάρι της Καστανέας, τον πανέμορφο Άγιο Πέτρο (φωτό).
Το έργο αναστήλωσής του πήρε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς – Europa Nostra 2016, την υψηλότερη Ευρωπαϊκή διάκριση στον τομέα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Ευρώπη.Στο χωριό βρίσκεται, όμως, και μία από τις 2 (!) διώροφες εκκλησίες σε όλη την Ευρώπη, άλλος ένας Άγιος Νικόλαος.
Άλλες βυζαντινές εκκλησίες του οικισμού είναι:
-Ναός του Ταξιάρχη, ΝΔ του χωριού
-Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην κεντρική πλατεία
-Άγιος Προκόπιος
-Άγιος Γεώργιος στην πλαγιά πάνω από το χωριό
-Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος στην είσοδο του οικισμού
-Άγιος Νικόλαος (τρικάμπανος)
-Άγιος Στράτηγος, ανάμεσα στην Σαϊδόνα και την Καστάνια
Με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει και την κοιλιά να γουργουρίζει, έπρεπε να βρούμε μία κάποια λύση.
Παραλίες στη Μεσσηνιακή Μάνη θα βρεις πολλές. Από την πασίγνωστη χρυσή αμμουδιά στη Στούπα με την έντονη τουριστική ανάπτυξη και την επίσης οργανωμένη αμμουδιά της Καλογριάς, μέχρι τα απάνεμα Δελφίνια με το ψιλό βότσαλο, για να πιάσουμε τις τρεις δαντελωτές παραλίες της περιοχής.Μοναχική παραλία αυθεντικής, άγριας ομορφιάς που να διαθέτει και καντίνα, θα βρεις μία.
Στα 2,5 χλμ. νοτιοανατολικά της Καρδαμύλης με κατεύθυνση Αρεόπολη, θα βρεις μια απότομη στροφή.
Περνάς το γεφυράκι με τα κίτρινα κάγκελα και ακολουθείς τον κατηφορικό δρόμο (πρώτα άσφαλτος, μετά βατός χωματόδρομος).
Παρκάρεις στη σκιά των δέντρων. Και προχωράς προς τον παράδεισο με το ανατριχιαστικό όνομα «Φονέας», αφήνοντας την καντίνα πίσω σου, όσο κι αν πεινάς. Γιατί *αυτά* τα νερά δεν μπορούν να περιμένουν! Υγρό σμαράγδι. Οι πρώτες σοβαρές βουτιές του καλοκαιριού 2018 έγιναν εδώ κι ήταν τόσο απολαυστικές που αφήσαμε τις φωτογραφικές μηχανές στην άκρη και τον εαυτό μας παραδίπλα.Mέχρι που χαθήκαμε στο γαλαζοπράσινο, ξεχνώντας τα πάντα.Κόσμος, ελάχιστος. Προσοχή, βέβαια, γιατί τον Αύγουστο έχει αρχίσει να γίνεται χαμούλης.
Να μη θες να βγεις! Τα νερά ήταν κρυστάλλινα στην όψη και τέλεια στην θερμοκρασία τους για Ιούνιο μήνα. Στην παραλία του Φονέα καταλήγει το ομώνυμο Φαράγγι, γνωστό και ως χαράδρα της Νούπαντης. Αλλά γιατί τέτοιο όνομα για ένα τόσο όμορφο μέρος; Η πιο διαδεδομένη ιστορία μιλά για ένα γιγάντιο φίδι 🐍😱 που οι κάτοικοι αποκαλούσαν «φονέα» γιατί κατασπάραζε τα κοπάδια της περιοχής. Στην προσπάθειά τους να το σκοτώσουν καίγοντάς το, το φίδι βούτηξε στο ρέμα και κατέληξε νεκρό στην παραλία μας. Άλλος θρύλος κάνει λόγο για έναν πειρατή (τί άλλο;) που κατέφυγε στην σπηλιά της παραλίας μέχρι να επισκευάσει το πλοίο του. Ως σωστός πειρατής σκότωνε τους περαστικούς για να τους ληστέψει. Η παραλία του φονιά, λοιπόν.
Τελικά, δεν φάγαμε στην καντίνα, γιατί δεν είχαν ανάψει ακόμη κάρβουνο. Με τη ψυχή γεμάτη και την κοιλίτσα να διαμαρτύρεται κι αφού κάναμε και ντους (υπάρχει ντουζιέρα), πήραμε το δρόμο προς το ωραίο ψαροχώρι της περιοχής.
5 η ώρα κι ο γραφικός Άγιος Νικόλαος άδειος. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για ένα αργοπορημένο μεσημεριανό με την ησυχία σου. Χελιδονάκια παντού, ψαρόβαρκες στο λιμανάκι, πετρόχτιστα σπίτια, ταβέρνες και καφέ με τη θάλασσα δίπλα, κι εμείς να ψάχνουμε τη ψαροταβέρνα που μας σύστησαν (το «Λιμάνι» του Αποστολίδη). Έλα, όμως, που δεν το ψάξαμε πολύ, λόγω… πείνας! Τελικά, φάγαμε πάαααρα πολύ ωραία στην ταβέρνα «Στης Έλλης» στην είσοδο του χωριού.Το κέρασμα, δε, θα μου μείνει αξέχαστο, κι ας μην κατάλαβα ακριβώς τι ήταν!
Στον Άγιο Νικόλαο ενοικιάζονται ποδήλατα, οπότε το ιδανικό θα ήταν να πηγαίναμε για απογευματινή βόλτα στον υπέροχο παραλιακό ποδηλατόδρομο που συνδέει το χωριό με τη Στούπα. Τι είναι, εξάλλου, 5 χλμ; Είχαμε συμφωνήσει, όμως, ότι αυτή η εξόρμηση θα συνδύαζε την περιήγηση με την ξεκούραση, οπότε επιστρέψαμε χαλαροί κι ωραίοι στη βάση μας.
Και λίγη μυθολογία:
Εδώ, στις ακτές του Αγίου Νικολάου, ήταν που άρπαξε ο Πάρις την Ωραία Ελένη κι έφυγαν για την Τροία. Κάπως έτσι εξηγείται και η πρότερη ονομασία του Αγίου Νικολάου, «Σελίνιτσα» (από το μικρή Σελήνη, ή μικρή Ελένη): «Σελινίτσα, στ’ άκουσμα σου ριγ’ η Σελήνη, καθώς ο Πάρις θωπεύει την Ελένη».
Πίσω στη βίλα μας, το αναζωογονητικό power nap ήταν ό,τι χρειαζόταν για να ξανανιώσουμε.Έχω κι εγώ τις ιδιοτροπίες μου και οι συνθήκες ύπνου είναι μία απ΄αυτές. Αν δεν μου ταιριάζει στρώμα και μαξιλάρι, απλά δεν μπορώ να κοιμηθώ! Εδώ, ο συνδυασμός σούπερ στρώματος, ποικιλίας μαξιλαριών και υπερ-ήσυχου περιβάλλοντος, προσκάλεσε τον Μορφέα πάραυτα κι ας έφυγε γρήγορα -μισή ώρα αργότερα- λόγω ξυπνητηριού. Ένιωθα σαν να είχα κοιμηθεί κανονικό ύπνο. Φρέσκοι-φρέσκοι, είπαμε να χαλαρώσουμε. Εξ άλλου, νιώθαμε τόσο άνετα, όσο και στο σπίτι μας.
Οι Asanti villas στο Νεοχώρι, δίνουν ακριβώς αυτό: a home away from home συναίσθημα. Η υγιής δόση πολυτελούς μινιμαλισμού, βέβαια, είναι που κάνει όλη τη διαφορά. 🏡Η πετρόχτιστη μεζονέτα μας είχε ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι για να νιώθεις άνετα και στα πούπουλα: από διακριτικότητα, διακόσμηση με άποψη έως κουζινικά gadgets για όσους θέλουν πραγματικό homely feel.
Η, δε, αίσθηση φιλοξενίας, παρούσα σε κάθε λεπτομέρεια!
Και το νεράκι της πισίνας να κελαρύζει με τα γνωστά, πλέον, χελιδόνια να βουτούν χωρίς σταματημό.
Το ηλιοβασίλεμα μάς βρήκε σε κατάσταση πλήρους ραστώνης, να πλέουμε ευτυχείς στο χρώμα.
Υπάρχουν μέρη εμβληματικά για κάθε τόπο.Έτσι και στην #Καρδαμύλη, θα πας για φαγητό στη Λέλα. 🍽 Προσοχή, το κατάστημα ανοίγει το απόγευμα μόνο και παραμένει κλειστό για τον μήνα Αύγουστο.
Ιούνιος, μεν, γεμάτη η Λέλα δε. Ευτυχώς, βρήκαμε τραπέζι σχετικά γρήγορα και στο καλύτερο σημείο, με τη θάλασσα «πιάτο». Αυτό που θα ζήσεις στης Λέλας είναι σπιτικό, λουκούλιο 😋 φαγητό με θέα που γαληνεύει τη ψυχή και κόσμο που ήρθε για να δημιουργήσει όμορφες αναμνήσεις.
Αυτό που λένε, «feel good» ατμόσφαιρα.
Έσπασα τη διατροφή (εχμ, τέλος πάντων, την προσπάθεια διατροφής) και παρήγγειλα μουσακά. Κι ήπια και κρασί 🍷 , που πίνω αλκοόλ 2 φορές το χρόνο. Ένα ονειρικό ροζέ. Και θυμήθηκα σκηνές από το Before Midnight* με τον Ethan Hawk και τη Julie Delpy να παλεύουν με τον εαυτό τους να σώσουν ό,τι σώζεται απ΄την ιστορία έρωτα κι αγάπης που έγραψαν με το Before Sunrise και Before Sunset, χρόνια πριν. Μπορεί η κυρία Λέλα να μην υπάρχει πλέον, αλλά η παράδοσή της στην ποιότητα και την απλότητα στα πιάτα παραμένει.Μας πήρε αργά το βράδυ κι ήταν τόσο όμορφα. Κάποιος γιόρταζε τα γενέθλιά του.
*Μέρος των γυρισμάτων της ταινίας έγιναν στη Μεσσηνιακή Μάνη. Ο Ethan Hawk σύχναζε στις Ελιές (αδερφάκι της «Λέλας», ενώ η Julie Delpy έκανε βόλτες στο μώλο μπροστά απ΄την περίφημη ταβέρνα μας.
Δεύτερη και τελευταία μέρα στη Μεσσηνιακή Μάνη.
Πρωινό με θέα, βιντεάκι στο Mani Traveler Greece στο facebook για να σας δείξω που μέναμε και μπλουμ στην πισίνα! Παρόλο που τριγύρω η φύση καλά κρατεί στην πισίνα δεν είδαμε ούτε φυλλαράκι. Όλο το συγκρότημα, απαστράπτον!
Σχέδια για καφέ και συναντήσεις με φίλους, φωτογραφίες 📷 κι αυτή η αίσθηση του δεν-θέλω-να-φύγω-ακόμα. Αλλά φύγαμε, δίνοντας υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσουμε με την πρώτη ευκαιρία.
Δεν ξέρω πόση ώρα κάτσαμε για καφέ στην #Καρδαμύλη, μόλις 10 λεπτά απ’ τις Asanti Villas ☕. Απλά, δεν φεύγαμε παρ΄όλο που είχαμε σχεδιάσει να πάμε στην παλιά πόλη πριν πιάσει ζέστη. Και πώς να φύγεις, άλλωστε; Από τη μία να βρέχεται απ΄τα καθάρια νερά του Μεσσηνιακού Κόλπου και απ΄την άλλη να ακουμπά γλυκά στον περήφανο Ταϋγετο, η μικρή αυτή είναι τόσο όμορφη που δεν χορταίνεται. Γι΄αυτό, άλλωστε, έχει φανατικούς θαυμαστές που την επιλέγουν κάθε χρονιά για τις #διακοπές τους.
Λίγο η θέα, λίγο η καλή παρέα, τελικά, μας πήρε το μεσημέρι.Ας είναι! Η χαλάρωση στην Aquarella (φωτό), όπως και η παραδιπλανή Τίκλα είναι επένδυση! Η ωραία Καρδαμύλη αξίζει ένα αφιέρωμα, όλο δικό της. Εν καιρώ, θα γίνει κι αυτό! Promise.
Κουρνιαχτό να σηκώνεται, η μεγάλη απόφαση να πραγματώνεται και 2.500 άντρες έτοιμοι να γίνουν ήρωες. Πάνω απ΄όλα, όμως, αντίπαλοι να αδελφώνονται κάτω από τον έναν και μοναδικό σκοπό: Νίκη ή Θάνατος.
Ήταν 21η Μαρτίου του 1821 όταν κατέφθασαν στην #Καρδαμύλη οι Μεσομανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Δυο μέρες αργότερα, μαζί με τον Θ. Κολοκοτρώνη και την ισχυρότατη -και αντίπαλη- οικογένεια των Μούρτζινων-Τρουπάκη, ελευθέρωσαν την Καλαμάτα. Βρισκόμαστε στην πόλη της παλιάς Καρδαμύλης, την πόλη – οχυρό της δυνατής μανιάτικης οικογένειας.
Κι είναι τόσο ήσυχα.
Σε κάθε σου βήμα στην παλιά Καρδαμύλη, ξετυλίγονται κομμάτια της ιστορίας της Ελλάδας.Να, διασχίζοντας την καστρόπορτα στην αυλή του πύργου του Μούρτζινου-Τρουπάκη, βλέπεις μια μαρμάρινη επιγραφή: «και εις τας 6 Iανουαρίου ήλθα εις το σπίτι του πατρικού μου φίλου καπετάν Παναγιώτη Tρουπάκη». Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Ο ιστορικός πύργος είναι επισκέψιμος. Λειτουργεί 8 με 8 καθημερινά και με εισιτήριο μόλις 2€.Φυσικά και θα πας γιατί η αναστήλωσή του είναι αξιοθαύμαστη, υπάρχει μουσειακός χώρος, ενώ τρέχουν και πολύ ενδιαφέρουσες εικαστικές εκθέσεις.
Σηκώνω το βλέμμα μου. Σπάνια βλέπεις καμπαναριό 4 ορόφων στη #Μάνη. Ο Άγιος Σπυρίδων, η οικογενειακή εκκλησία των Μούρτζινων εντυπωσιάζει με το ύψους 17 μέτρων κωδωνοστάσιο. Ο ναός είναι του 18ου αι., και συνδυάζει αρμονικά Δύση με Ανατολή. Από τη μία, το δυτικότροπο πυργοειδές σχήμα του καμπαναριού, οι στρογγυλοί φεγγίτες και τα οξυκόρυφα τόξα. Απ΄την άλλη, ανάγλυφα βυζαντινών δικέφαλων αετών και ο οκταγωνικός τρούλος.Χάρμα οφθαλμών!
Οι πύργοι, η κεντρική εκκλησία, το ελαιοτριβείο και το σιδηρουργείο, η στέρνα, το μαγειρείο, η όμορφη δίτοξη κρήνη, όλα μέρος ενός πολύ καλά διατηρημένου συγκροτήματος που μαρτυρά την καθημερινή ζωή μιας ισχυρής, κλειστής μανιάτικης οικογένειας επί τουρκοκρατίας. To οχυρό είναι και αυτό ενταγμένο στο Δίκτυο Μουσείων Μάνης και, πραγματικά, αξίζει την επίσκεψη! Απλά, απόφυγε να έρθεις μεσημέρι! 😜
Πώς θα πας στην παλιά πόλη:
Αφήνεις το κεντρικό δρόμο της Καρδαμύλης στο ύψος της γέφυρας κι ακολουθείς το μονοπάτι. Η διαδρομή είναι υπέροχη!
Ομολογώ είναι κλεμμένο το στήσιμο στη φωτογραφία. Το είχα δει τόσες φορές στο instagram που το είχα άχτι, χωρίς να το ξέρω!
Ευτυχώς, είχαμε εξαιρετική ξεναγό (φίλη, όχι επίσημα), η οποία και από φωτογραφία ξέρει, αλλά και την #Καρδαμύλη απ΄έξω, οπότε εντόπισε με ευκολία το insta-hot αυτό σημείο στην παλιά πόλη. Να ΄μαι, λοιπόν, στημένη έως εκεί που δεν μπορώ άλλο, να μην έχω μάτια στην πλάτη να δω τις άπειρες ζάρες να βγάλω κι εγώ -επιτέλους!- μια instagramική φωτογραφία. Αποτέλεσμα, χμ…Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά!
Ομολογώ ότι δεν είδαμε όσα έχει να προσφέρει η Μεσσηνιακή Μάνη. Αλλά, δεν ήταν αυτός ο σκοπός. Ξεκουραστήκαμε, αλλάξαμε σκηνικό και περπατήσαμε στην ιστορία. Κι αυτά είναι παραπάνω από αρκετά για ένα Σ/Κ!Φυσικά και θα υπάρξει επόμενη φορά. Ο τόπος αυτός είναι γεμάτος ομορφιές εκπλήξεις που σε περιμένουν να τις εξερευνήσεις ως πραγματικός Mani Traveler.
© 2018, Pepi Lagonika. All rights reserved.
Γυρνάει τον κόσμο από παιδί, αλλά η μεγάλη αγάπη της είναι η Μάνη, απ΄όπου και κατάγεται. Στο Mani Traveler, σε facebook και instagram, θα βρεις κάθε λόγο για να πας Μάνη τώρα!
-
Pepi Lagonikahttps://travelvibe.eu/team-author/pepi-lagonika/
