Γιατί είναι μαύρα τα βουνά;
Η Στέγη γραμμάτων και τεχνών ταξίδεψε στην Κόνιτσα για ένα τριήμερο μουσικό – άκρως μυσταγωγικό φεστιβάλ που συνδυάζει τον παραδοσιακό ήχο των Βαλκανίων, τους τραπ/χιπ χοπ ήχους και το εθνογραφικό σινεμά. Μία εκδήλωση – όραμα του Christopher King – πλέον μόνιμος κάτοικος Κόνιτσας.
Ούσα η ίδια μουσικός, λάτρης του Βαλκανικού ήχου και με αίμα Κονιτσιώτικο, δε θα μπορούσα να έλειπα από μία τέτοια εκδήλωση και να μην τιμήσω τον Christopher King.
Ο άνθρωπος αυτός είναι βραβευμένος με Grammy εθνομουσικολόγος και μουσικός παραγωγός γεννημένος σε μια αγροτική περιοχή της Virginia, κατέληξε ερωτευμένος με τη Βαλκανική μουσική και το Ελληνικό μοιρολόι. Όπως λέει και ο ίδιος ένας συνδυασμός Appalachian, Blues και Country η ηπειρώτικη μουσική μπορεί να οριστεί ως η πιο σαγηνευτική μουσική του κόσμου και τα πανηγύρια ως ένα λαϊκό τελετουργικό κάθαρσης. Αυτό ζήσαμε και εμείς στο φεστιβάλ, αυτό και θα προσπαθήσω στο άρθρο αυτό να σας το μεταφέρω.
Από τη μία ο Αώος από την άλλη ο Βοϊδομάτης, από τη μία η Τύμφη και από την άλλη ο Σμόλικας, δε θα μπορούσε να υπάρχει πιο επιβλητικό σημείο από την Κόνιτσα και πιο συγκεκριμένα, το Σπίτι της Χάμκως για να λάβει μέρος ένα τέτοιο φεστιβάλ. Ένα πέτρινο αρχοντικό με καταπληκτική θέα που συνδέεται με τη διαβόητη Χάμκω, μητέρα του Αλή πασά των Ιωαννίνων. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται νωρίς το απόγευμα, ντόπιοι Κονιτσιώτες αλλά πολύς κόσμος που διέσχισε τη μισή Ελλάδα για να έρθει μόνο για το φεστιβάλ αυτό. Ένας τύπος με καουμπόικες μπότες, και τζάκετ με κρόσια που παραπέμπει στον Αμερικανικό νότο, Blue Jeans, και ένα πλαστικό ποτήρι με τσίπουρο στο χέρι χαιρετούσε τον κόσμο με βαριά βραχνή φωνή. “Αυτός είναι! Ο Christopher!” πετάγεται μια γιαγιούλα από δίπλα μου. “Τρομερό που πια έχει γίνει ένας από εμάς”!
Το event ξεκίνησε με τις Iσοκράτισσες ένα καταπληκτικό πολυφωνικό σύνολο από επτά τραγουδίστριες από τη Νότια Αλβανία και τη Βόρεια Ελλάδα. Με τις ίδιες κάναμε την επόμενη μέρα ένα workshop πολυφωνικού τραγουδιού στην πλατεία της Κόνιτσας. Τρομερό το πως τα επιμέρους δημιουργούσαν τελικά το όλον! Επίσης, ανατριχιαστικό πως το τοπίο έδεσε με τα φωνητικά ηχοχρώματα πουλιών και στοιχεία της φύσης που δημιουργούσαν οι τραγουδίστριες με τη φωνή τους. Στη συνέχεια ακούσαμε απίθανα, βιολιστικά ντουέτα ηπειρώτικης ορχηστρικής μουσικής και το ντοκυμαντέρ ”Pericles in America” του John Cohen, αφιερωμένο στον Περικλή Χαλκιά, πατέρα του Πετρολούκα).
Τη δεύτερη μέρα ζήσαμε την επιτομή του sampling. (Όσοι ασχολούνται με τη μουσική παραγωγή θα καταλάβουν.) Ο Christopher έπαιξε ένα σετ από 78αρια με επιλογές από Ήπειρο και Μακεδονία. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Νέγρος του Μοριά, aka Black Morris και δονηθήκαμε στους ρυθμούς ελληνικού χιπ χοπ/ τραπρεμπέτικου με samples των Νοτίων Βαλκανίων! Υο! Ενώ το τσίπουρο έρεε going through που λέει και ο Ζαμπέτας, οδηγηθήκαμε στη δεύτερη πράξη με πιο πανηγυρική διάθεση με μουσικούς από την κεντρική Αλβανία. Η μέρα έσβησε με την προβολή βωβών ταινιών των αδερφών Mανίκια (πρωτοπόρων κινηματογραφιστών των νοτίων Βαλκανίων) με ζωντανή ορχήστρα η οποία συνόδευσε live την ταινία δημιουργώντας ένα live κινηματογραφικό soundtrack!
Όταν ο Christopher King άκουσε για πρώτη φορά το ηπειρώτικο μοιρολόι από τον Αλέξη Ζούμπα, λαϊκό οργανοπαίχτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, του φάνηκε σαν να ακούει κάτι σαν Delta Blues και πρώιμη Country. Αργότερα κατάλαβε ότι αυτή η τόσο γνώριμη μουσική βιόσφαιρα, περιείχε μία χαμένη, ιαματική ιδιότητα για τον πόνο της ανθρώπινης ψυχής, το αίσθημα της απώλειας αλλά και το διακαή πόθο της επιστροφής στην πατρίδα. Αυτό αφουγραστήκαμε και εμείς σαν ακροατές σε αυτό το φεστιβάλ – όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στην Κόνιτσα εκείνη την περίοδο.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η μουσική της Ηπείρου μας θεραπεύει και μας ολοκληρώνει και ας είναι Μαύρα τα Βουνά.
Περισσότερα travel stories θα βρεις εδώ.
© 2024, Marianna Kouppa. All rights reserved.
-
Marianna Kouppahttps://travelvibe.eu/team-author/marianna-kouppa/
