#Faces: 'Αννα Παναγιωτίδου

Γράψτε μας σε μια παράγραφο ποια είσαι και ποια η ενασχόληση σου με τα ταξίδια ή τον τουρισμό;

Ονομάζομαι Άννα Παναγιωτίδου, είμαι 29 χρονών και τα τελευταία 8 χρόνια διαπίστωσα και αποδέχτηκα τον εθισμό μου στα ταξίδια. Αναφέρω συγκεκριμένα τα τελευταία 8 χρόνια, καθώς τότε αναγκάστηκα και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες, βαριά τη καρδία, να ξενιτευτώ αναζητώντας κάτι το καλύτερο.

Ζώντας στο Μόναχο, στην καρδιά της Ευρώπης, εντυπωσιάστηκα με το πόσο εύκολο είναι, μετά από ελάχιστες μόλις ώρες οδήγησης να περάσεις τα σύνορα και να βρεθείς σε άλλη χώρα. Έτσι, ξεκίνησα δειλά δειλά με τις χώρες που συνορεύουν με τη Γερμανία και στη συνέχεια επεκτάθηκα και εκτός Ευρώπης, διαπιστώνοντας πως η δίψα για εξερεύνηση του αγνώστου και του διαφορετικού, όχι μόνο δε σβήνει, αλλά ολοένα και φουντώνει.

Αν δεν ζούσες στη Γερμανία, σε ποια χώρα θα ήθελες να μένεις και γιατί;

Θα ήθελα να δοκιμάσω και να πειραματιστώ με τον τρόπο ζωής και σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα της Σιγκαπούρης, των χωρών του Περσικού Κόλπου, των ΗΠΑ. Κατά αυτόν τον τρόπο, θα ήθελα τόσο να εξοικειωθώ με την κουλτούρα αλλά και να έχω πιο άμεσα/εύκολα πρόσβαση στις τριγύρω χώρες.

Το πιο περίεργο σουβενίρ που έφερες ποτέ από ένα ταξίδι σου;

Συνήθως δεν αγοράζω σουβενίρ, εκτός από καρτ ποστάλ τις οποίες και συλλέγω. Επιπλέον, πάντα κρατάω για ενθύμιο ένα μέρος του συναλλάγματος που κάνω. Στο Μαρόκο μόνο αγόρασα ένα χαλί, του οποίου τη μεταφορά στη Γερμανία χρυσοπλήρωσα. Ούτε να σκεφτώ δε θέλω, τι έχει να γίνει στο Ιράν.

Το μουσείο που πήγες και δεν άξιζε το εισιτήριο του;

Δε μπορώ να πω ότι έχει υπάρξει μέχρι στιγμής τέτοιο μουσείο, καθώς ότι και να προσκομίσεις σε γνώσεις, είναι κέρδος. Στην κορυφή όσων έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής, βάζω το Science στη Σιγκαπούρη, όπου μαθαίνεις και ανακαλύπτεις με διαδραστικό τρόπο μέσω της αλληλεπίδρασης.

Το φαγητό που θυμάσαι ακόμα την μυρωδιά του, και σε ποια χώρα ήταν;

Εδώ μου βάζεις δύσκολα. Να σημειωθεί ότι είμαι πολύ ιδιότροπη με το φαγητό και αυτό με εμποδίζει συχνά από το να δοκιμάζω καινούριες νοστιμιές. Έχω πάραυτα ξεχωρίσει το φαγητό της Τουρκίας και της Ιορδανίας, όπου θα ήθελα να επεκτείνω τη «γευσιγνωσία» μου ως χορτοφάγος πλέον.

Ιδανικός για εσένα καλοκαιρινός προορισμός που θα θυμάσαι για πάντα και γιατί;

Το καλοκαίρι μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ελλάδα! Είναι η προσμονή για τις πολυπόθητες τρεις βδομάδες άδειας; Η προσμονή να δω οικογένεια , συγγενείς και φίλους; Να βιώσω καλοκαίρι ελληνικό, με τις υψηλές θερμοκρασίες και όχι τον γλυκανάλατο και απρόβλεπτο καιρό της Γερμανίας; Να φορέσω και να χαρώ τα καλοκαιρινά μου ρούχα σαν άνθρωπος και εγώ! (οι ξενιτεμένοι θα με νιώσουν λιγάκι παραπάνω)

Αν ήσουν χώρα ποια θα ήταν αυτή και γιατί;

Νομίζω θα ήμουν η Σιγκαπούρη. Μια σύγχρονη χώρα που κρατά όμως τις παραδόσεις της. Μια χώρα με νόμους και κανόνες που δίνει βαρύτητα στην τήρησή τους. Μια χώρα που στοχεύει στο ευ ζην των ανθρώπων της.

Μια σωστή συμβουλή που σας έδωσε κάποιος σχετικά με τα ταξίδια και την ακολουθείτε πάντα;

Η ζωή μετριέται σε εμπειρίες και όμορφες στιγμές και όχι σε υλικά αγαθά. Λόγια που με την πάροδο των χρόνων , προσπαθώ πάντα να τα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Μια δυσάρεστη ταξιδιωτική σας εμπειρία;

Από τα πρώτα μου ταξίδια, αυτό στη Μαδρίτη, όπου με πολύ μαεστρία άνοιξαν την τσάντα της φίλης μου και τια αφαίρεσαν το πορτοφόλι με 300 ευρώ μετρητά και το διαβατήριο. Περιττό να αναφέρω ότι δυο μέρες τις περάσαμε στο ελληνικό προξενείο της Μαδρίτης προσπαθώντας να προσκομίσουμε τα κατάλληλα έγγραφα ώστε να μας επιτραπεί να γυρίσουμε στη Γερμανία. Το πάθημα έγινε μάθημα!