Φέτος το Δεκέμβριο, λόγω της χαμηλής τιμής των εισιτηρίων αλλά και της έμφυτης περιέργειας μου για χώρες που δεν έχω επισκεφτεί ακόμα, αποφάσισα να ταξιδέψω στην Ιορδανία. Είχα φτιάξει στο μυαλό μου εικόνες επηρεασμένη κυρίως από φωτογραφίες που είχα δει στο ίντερνετ και άρθρα που είχα διαβάσει ,διανθισμένες όμως και από αυτήν την αίσθηση του εξωτικού ανατολίτικου παραμυθιού που, συνήθως, έχουμε οι Ευρωπαίοι για τη Μέση Ανατολή.
Δεν είχα σκεφτεί τίποτα αρνητικό, ήξερα όμως ότι, δεδομένης της διαφορετικής θρησκείας και κουλτούρας, κάποιες συνήθειες ή συμπεριφορές μου θα έπρεπε να περιοριστούν ή να προσαρμοστούν ανάλογα με τον προορισμό μου. Αυτό όμως ήταν και το ζητούμενο. Να μην είμαι μια απλή τουρίστρια, αλλά να προσπαθήσω να δω και να καταλάβω, έστω και λίγο σαν πρώτη επαφή, τον τρόπο που ζουν οι Ιορδανοί. Δε φοβόμουν όμως.
Προσγειώθηκα στην Άκαμπα, που είναι το λιμάνι της χώρας στην Ερυθρά Θάλασσα.Είναι μια πολύ γλυκιά πόλη, που έχει τουρισμό τον περισσότερο χρόνο και ζέστη ακόμα και το χειμώνα (20βαθμούς την περίοδο που ήμουν εκεί).Έχει μια θολή ατμόσφαιρα, σαν ο ήλιος να είναι πιο χαμηλά και αυτό δίνει μια μυστικιστική ενέργεια σε όλη τη χώρα. Μπορείς να περπατήσεις κατά μήκος της παραλίας και να χαζέψεις τα πολύχρωμα μαγαζιά, τα ακριβά ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα εμπορικά κέντρα. Μη παραλείψεις να δοκιμάσεις τον αραβικό καφέ με κάρδαμο, ξυπνάει τις αισθήσεις και σου αφήνει τη γεύση και το άρωμα της χώρας.
Το βράδυ, ένα δρόμο πάνω από την παραλία, υπάρχει παζάρι με κάθε λογής σουβενίρ και παραδοσιακή μουσική. Τα ξενοδοχεία σερβίρουν αλκοόλ κανονικά και είναι μια ωραία αφορμή να χαζέψεις από ψηλά τη θέα προς όλο τον κόλπο της Ακαμπα χαλαρώνοντας.
Την επόμενη μέρα , περίπου μια ώρα μακριά απο το λιμάνι, είναι η κοιλάδα της Σελήνης, η διάσημη έρημος Wadi rum, στην οποία είχα κανονίσει να διανυκτερεύσω ,σε μια σκηνή με οικοδεσπότες 2 βεδουινους. Φτάνοντας με ταξί στην έρημο (το λεωφορείο δεν είναι σίγουρο ότι θα πέρναγε και δεν ήθελα να το ρισκάρω) τηλεφώνησα στο βεδουίνο μου και σε 2 λεπτά ήρθε με το σκονισμένο του τζίπ στην είσοδο του κέντρου επισκεπτών, χαμογελαστός και ευδιάθετος να με πάρει. Είχα κανονίσει από πριν ένα δίωρο τουρ στην έρημο και ξεκινήσαμε αμέσως για να προλάβω να απολαύσω και το ηλιοβασίλεμα.
Eίναι πραγματικά μαγική η αίσθηση στην έρημο. Η απεραντοσύνη της, η βαριά κόκκινη άμμος, ο ορίζοντας που ανοιγόταν μπροστά μου χωρίς κανένα εμπόδιο, οι κυματιστοί αμμόλοφοι, οι μεγάλοι πέτρινοι βράχοι που υπήρχαν γύρω με έκαναν να νιώθω τόσο τυχερή που βρισκόμουν εκεί αλλά και τόσο μικρή μπροστά στο μεγαλείο της Κοιλάδας της Σελήνης (Wadi Rum).
Μετά τις απαραίτητες στάσεις της ξενάγησης και τις φωτογραφίες, ο χαμογελαστός οικοδεσπότης μου, μου έκανε νόημα να σκαρφαλώσω πάνω στο τζιπ για να πάμε στο ιδανικότερο σημείο στη μέση της ερήμου από όπου θα απολαμβάναμε το ηλιοβασίλεμα. Ηταν όντως μαγευτικά!! Μπορούσα να δω ολόκληρο τον ήλιο να δύει πίσω από τους αμμόλοφους και να χρωματίζει την παχιά άμμο. Έμοιαζε αληθινά με σεληνιακό τοπίο! Σε μερικά λεπτά όμως η ατμόσφαιρα κρύωσε και αυτό σήμανε την επιστροφή προς τη σκηνή για ένα ζεστό τσάι και λίγη ξεκούραση πριν το βραδινό. Το δείπνο ήταν πολύ πλούσιο ,σπιτικό και πολύ νόστιμο με παραδοσιακά πιάτα τα οποία απολαύσαμε όλοι οι φιλοξενούμενοι μαζί γύρω από μια μεγάλη στόφα. Ακολούθησε μια νύχτα με μουσική και χορό από την παράδοση των βεδουίνων συνοδευόμενη από ζεστό τσάι και αργιλέ, έξω από τη σκηνή, γύρω από τη φωτιά και κάτω από τον έναστρο ουρανό που φαινόταν τόσο κοντά μας που νομίζαμε ότι θα αγγίζαμε τα αστέρια. Η διανυκτέρευση στην έρημο ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου και το μετάνιωσα που δεν έκατσα παραπάνω.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα ορεξάτη και ξεκούραστη ,ετοίμασα τα πράγματά μου και πήγα να πιώ το τσάι μου και να αποχαιρετήσω τον οικοδεσπότη μου για να κατευθυνθώ στην Πέτρα, που απέχει περίπου μιάμιση ώρα από την έρημο.
Φτάνοντας εκεί ,είναι έντονη η τουριστική παρουσία λόγω του μνημείου πολιτιστικής κληρονομιάς όπως έχει χαρακτηριστεί απο την Unesco. Η είσοδος για το μνημείο κοστίζει 50€ για όσους δεν έχουν Jordan pass. Η διαδρομή από την είσοδο μέχρι να φτάσεις στο πιο γνωστό και μεγαλύτερο μνημείο, το Θησαροφυλάκιο (Al-kazneh) είναι ανάμεσα από χρωματιστούς επιβλητικούς βράχους αλλά είναι πολύ βατή. Η συνολική διαδρομή για να δεις όλα τα μνημεία είναι περίπου 3,5 ώρες αλλά δεν είναι πάντα το ίδιο εύκολη.
Μέσα στο χώρο αυτό , μπροστά από το Θησαυροφυλάκιο, κάποιες νύχτες της βδομάδας διοργανώνεται το “Petra by night“, που είναι ένα δρώμενο για την ιστορία του μνημείου με τη συνοδεία ενός φλαούτου, χωρίς καθόλου φώτα, παρά μόνο με το φως των κεριών. Είναι πραγματικά μοναδικό και αξίζει να το βιώσετε σαν συνολική εμπειρία. Στην Πέτρα υπάρχουν πολλά μαγαζιά και εστιατόρια καθώς και καφέ με άργυλε και αλκοόλ, αν θέλετε. Είναι ένα τουριστικό μέρος με όλες τις προδιαγραφές για Ευρωπαίους ταξιδιώτες. Εγώ μετά απο μια μικρή βόλτα επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου γιατί το επόμενο πρωί πετούσα για Αθήνα.
Η Ιορδανία μου άφησε μια γλυκιά γεύση με πλούσια αρώματα και σίγουρα θα επιστρέψω.
Τips
- Αν εισέρχεστε στη χώρα απο τα νότια σύνορα (Akaba), και όχι από το Αμμάν, δε χρειάζεστε visa
- Το jordan pass αξίζει και έχει πολλές επιλογές αλλά καλύτερα να τσεκάρετε από πριν , βαση του προγραμματός σας, αν όντως σας συμφέρει
- Συνάλλαγμα καλύτερα να κάνετε εκεί
- 4 μέρες δε φτάνουν!!!
Featured photo @lvvtravel
© 2019, Jenny Voulgaraki. All rights reserved.
Είναι η Τζένη. θελει να γυρίσει όλο τον κόσμο,να μαζέψει εικόνες, μυρωδιές, μουσικές κ χαμόγελα. Για κάθε ταξίδι υπάρχει αφορμή ένα τραγούδι, χωρίς προφανή σύνδεση απλά επειδή δε μπορεί να ζήσει χωρίς μουσική. Sing along, λοιπόν και happy travelling!
-
Jenny Voulgarakihttps://travelvibe.eu/team-author/jenny-voulgaraki/
