Tips & Thoughts

Ταξίδια και φόβοι

…Ναι, στα κείμενα που θα ακολουθήσουν, σκοπεύω να μιλάω για φόβους, ανησυχίες, προβληματισμούς, για στιγμές χαράς αλλά και για δύσκολες στιγμές γιατί τα ταξίδια δεν είναι μόνο υπέροχες φωτογραφίες και top 10 μέρη να δεις, να πας, να φας.

Σήμερα λοιπόν σε αυτό το πρώτο κείμενο θα μιλήσουμε για το φόβο του ταξιδιού σε μια εποχή γεμάτη τρομοκρατικά χτυπήματα, σε μια εποχή ανησυχιών, φόβων και ανασφαλειών.

Να, πριν λίγο διάβασα για τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο. Κάποιος βγήκε στο δρόμο και άρχισε να μαχαιρώνει από εδώ και από εκεί. Δεν έχει σημασία το ποιος του πού και το γιατί, αλλά το ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ, εσύ, εμείς εκείνη την ώρα εκεί και να περνάμε από μπροστά του.

Τι σημαίνει όμως αυτό; Ότι θα σταματήσω να ταξιδεύω; Ότι θα σταματήσεις να ταξιδεύεις; Ότι θα σταματήσουμε να ταξιδεύουμε;

Όχι, όχι βέβαια! Το να κλειστώ στο σπίτι μου δεν ήταν ποτέ option για εμένα. Γιατί ακριβώς αυτό θέλουν να πετύχουν όλες αυτές οι τρομοκρατικές ενέργειες. Θέλουν να πετύχουν την εξάπλωση του φόβου, την εξάπλωση της καχυποψίας και της ανασφάλειας.

Δε σου λέω πως τέτοιες ενέργειες πρέπει να τις αγνοούμε εντελώς, αλλά να μην τις αφήσουμε να μας επηρεάζουν,να μην τις αφήσουμε να μας κάνουν καχύποπτους με τους γύρω μας, με το διπλανό μας που μπορεί να έχει άλλο χρώμα δέρματος από το δικό μας, που μπορεί να φοράει μαντήλα ή μεγαλύτερο μουστάκι από το “πολιτικά δεκτό”. 

Κάθε φορά που με ρωτάνε “μα καλά δε φοβάσαι να πας εκεί;”, η απάντησή μου πως και στο σπίτι μου να μείνω, αν είναι να συμβεί κάτι κακό θα συμβεί σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και να είμαι, ακόμα και μέσα στο σπίτι μου. Δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή που δε μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι, 100% ασφαλείς αλλά αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να σταματήσουμε να ζούμε, να ερχόμαστε σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, να ταξιδεύουμε.

Απλά θέλει περισσότερη προσοχή από ότι παλιότερα. Θέλει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να σκανάρουμε καλά το χώρο, να αναφέρουμε στους αρμόδιους κάτι που μπορεί να φαίνεται ύποπτο. Και να συνεχίσουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε. Να  πιστεύουμε στο καλό. Να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τα ανοιχτά σύνορα. 

Γιατί τα ανοιχτά σύνορα σημαίνουν δυνατότητα γνωριμίας του κόσμου μας. Δυνατότητα ανταλλαγής ιδεών με ανθρώπους από κάθε γωνιά του πλανήτη. Και πιστέψτε με, η γης μας έχει τόσα υπέροχα μέρη, τόσο υπέροχους ανθρώπους. Και εγώ επιλέγω να τους αναζητώ. Γιατί είμαι μία από αυτούς που θέλουν να βλέπουν το καλό που υπάρχει γύρω τους. Το καλό που υπάρχει στον κόσμο. 

Γιατί ταξιδεύοντας έμαθα πως ο κόσμος είναι γεμάτος καλούς “αγνώστους” που θα σου προσφέρουν απλόχερα το χρόνο και το χώρο τους και θα σε κάνουν να νιώσεις ασφαλής και χαρούμενος και είναι πολύ περισσότεροι από τον κόσμο που σκοτώνει, που απείλει, που τινάζει κτίρια στον αέρα. 

 Ναι, για κάθε κακό που συμβαίνει γύρω μας υπάρχουν άλλα τόσα καλά που συμβαίνουν επίσης! Απλά το “κακό” τραβάει περισσότερο την προσοχή μας, την προσοχή των media και γι’αυτό το ακούμε και το βλέπουμε περισσότερο γύρω μας.

Γι’αυτό λοιπόν με το κείμενό μου αυτό, θέλω να τονίσω πως παρά τα τρομοκρατικά χτυπήματα εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε, σίγουρα προσέχοντας πολύ περισσότερο, σίγουρα λαμβάνοντας υπόψη μας ότι είναι καλό να μη μένουμε για πολλή ώρα σε κεντρικά σημεία συνάθροισης σε ώρες αιχμής αλλά χωρίς όμως να ενεργούμε υπερβολικά και τελικά να μην απολαμβάνουμε το ταξίδι μας.

Είναι αναγκαίο, όλοι εμείς που αγαπάμε τα ταξίδια και βρισκόμαστε συχνά πυκνά σε κάποιο αεροπλάνο, να συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως το καλό είναι μεγαλύτερο από το κακό. Είναι καθήκον μας να ανοιγόμαστε στους γύρω μας, να εμπιστευόμαστε και να καταρρίπτουμε στερεότυπα, ρατσιστικές ιδέες και αντιλήψεις, να διαλύουμε όλα τα εμπόδια που μας χωρίζουν. 

Και πώς θα το καταφέρουμε αυτό αν σταματήσουμε να ταξιδεύουμε;

© 2020 – 2022, Maria Kofou. All rights reserved.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *


The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.