Ταξίδι στη Θεσσαλία: Αυθεντικό και γεμάτο με συναισθήματα

Την αλήθεια μου θα την πω. Δεν είμαι γνώστης της Ελλάδας και δεν είναι το φόρτε μου αναφορικά με τα ταξίδια οπότε ξεκίνησα το μίνι οδοιπορικό στη Θεσσαλία χωρίς να ξέρω τι θα συναντήσω και αν δεν έχετε ακόμα σχέδια για το Πάσχα θα το έβαζα πάνω πάνω στη λίστα των προτιμήσεών σας.

Πρώτη στάση τα Τρίκαλα. Είναι αλήθεια ότι σε όσους ανέφερα ότι θα τα επισκεφθώ πολλοί ήξεραν ήδη ότι είναι μια όμορφη και σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη αλλά ήθελα να το δω με τα μάτια μου αν επιβεβαιώνουν τη φήμη τους.

Με το που έφτασα

Το καλωσόρισμα έγινε μελλοντικό Μουσείο Τσιτσάνη, τα Οθωμανικά Λουτρά και το Κουρσούμ Τζαμί. Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού καταγόταν από τα Τρίκαλα έτσι είναι στα σκαριά η ολοκλήρωση του μουσείου που θα είναι αφιερωμένο προς τιμή του και αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το σύμπλεγμα των Οθωμανικών Λουτρών της πόλης το οποίο είναι επισκέψιμο ενώ κοντά βρίσκεται το Κουρσούμ Τζαμί. Το αξιοσημείωτο είναι ότι αρχιτέκτονας του ήταν ο Σινάν ο οποίος μπορεί να μη σας λέει κάτι, αλλά είναι ο ίδιος που έχτισε το Μπλε Τζαμί το οποίο σίγουρα ξέρετε!

Επόμενη στάση ο Μύλος Ματσοπούλου ή πιο νωστος σαν Μύλος των Ξωτικών την περίοδο των Χριστουγέννων. Αλευρόμυλος και η πρώτη μακαρονοποιεία των Βαλκανίων οι εγκαταστάσεις του Μύλου έχουν ιστορική και αισθητική αξία. Εντός του κτιρίου είναι επισκέψιμος ο χώρος των μηχανών και των υδροστορβίλων ενώ ο περιβάλλοντας χώρος με τις λιμνούλες και την ηρεμία του σε παραπέμπει σε μιαν άλλη εποχή. Κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει και ένα κάστρο και τα Τρίκαλα δεν αποτελούν εξαίρεση οπότε να μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε και να ανεβείτε στο ρολόι για μια πανοραμική θέα από ψηλά.

Και λίγο αρχαία…

Όμως τα Τρίκαλα έχουν και πλούσια αρχαία ιστορία. Το όνομά τους προέρχεται από την αρχαία πόλη Τρίκκη η οποία μνημονεύτηκε πρώτη φορά στον Όμηρο και μάλιστα είναι η γενέτειρα του Ασκληπιού ενώ σώζονται ακόμα και σήμερα τα ερείπιά του παλαιότερου και επιφανέστερου Ασκληπιείου της αρχαιότητας. Περπατώντας στα σοκάκια των Τρικάλων ο δρόμος θα σας βγάλει στο Βαρούσι, την παλιά πόλη που πλέον είναι αρχοντική γειτονιά μια γραφικά εκκλησάκια και χαρακτηριστική αρχιτεκτονική.

Συνεχίζοντας μέσα στην πόλη έπαθα πλάκα με τους μεγάλους ποδηλατόδρομους, την πληρθώρα ποδηλάτων και υποδομών για αυτά ενώ το κορυφαίο που αξίζει να αναφέρω είναι η άριστη οδηγική συμπεριφορά των οδηγών όπου μόλις πατούσες το πόδι σου δρόμο ή σε διάβαση κοκαλώνουν επιτόπου.

Μπορεί να σας φαίνεται ήδη πολύ διθυραμβικό το άρθρο μου αλλά wait for it γίνεται ακόμα καλύτερο όπως και η συνολική μου εμπειρία για την περιοχή και την εποχή που διανύουμε τώρα γι’ αυτό και αναφέρθηκα ότι είναι ιδανικό για τις διακοπές του Πάσχα.

Περισσότερο inspo θα βρεις στο elameteoratrikala.gr

Ημέρα Δεύτερη

Τη δεύτερη μέρα το πρόγραμμα είχα αρκετή φύση και περιπέτεια στην περιοχή της Πύλης. Η Πύλη, η αλλιώς Παλιά Πόρτα είναι μια μικρή κωμόπολη στην είσοδο του φυσικού περάσματος που δημιουργούν τα βουνά Κόζιακας και Ίταμος και ειλικρινά δεν ήμουν προετοιμασμένη για την ομορφιά του μέρους. Το μονοπάτι στο Γοργογύρι και τον Κεφαλοπόταμο ήταν μια διαδρομή από τις πιο μαγικές που έχω δει στην Ελλάδα και λες εκεί κάπου σίγουρα μένουν οι νύμφες του βουνού. Όμως είπαμε εκτός από φύση έχει και πλούσια ιστορία το μέρος οπότε η στάση μας στη μονή Πόρτας Παναγιάς ήταν επιβεβλημένη. Βυζαντινή εκκλησία η οποία ανεγέρθηκε αρχές του 1200 μ.Χ. πιθανότατα πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού η οποία αποτελεί κόσμημα για την περιοχή και γενικότερα για την εκκλησιαστική ιστορία της Ελλάδας.

Να μη μιλήσω δε για το ειδυλλιακό σημείο που βρίσκεται γιατί έρχεται κάτι ακόμα καλύτερο. Και είναι η τοξωτή γέφυρα της Πύλης 1,5χλμ ανατολικά της Πύλης γεφυρώνει τον Πορταϊκό ποταμό και σε ένα σκηνικό βγαλμένο από ταινία. Πετρόχτιστη με μεγάλη αψίδα σε κάνει να αναρωτιέσαι πως στέκεται τόσο καιρό όμορφη και αγέρωχη.

Και αφού χορτάσαμε φύση και πράσινο έπρεπε να κάνουμε κάτι και για την αδρεναλίνη μας οπότε κατευθυνθήκαμε προς το καφέ Κερκέτιο. Το καφέ βλέπει σε καταπράσινες εκτάσεις όπου μπορεί κανείς να κάνει ιππασία, τοξοβολία και γουρούνες (ATVs). Λόγω πεποιθήσεων ιππασία δεν κάνω αλλά όσοι έκαναν το ευχαριστήθηκαν πολύ ενώ εγώ ανέβηκα συνοδηγός σε γουρούνα όπου ήταν super fun η off road διαδρομή μέσα στο δάσος. Και εκεί που νομίζαμε ότι και αυτή η μέρα έκλεινε πανηγυρικά, μπουμ! Στο ηλιοβασίλεμα φτάσαμε σε μια ακόμα μια ομορφότερη τοξωτή γέφυρα πλαισιωμένη από καταρράκτες. Βάλτε στο google Γέφυρα Παλαιοκαρυάς και ετοιμαστείτε να σας κόψει την ανάσα το τοπίο.

Τρίτη μέρα στη Θεσσαλία

Τρίτη και τελευταία μέρα στο οδοιπορικό είχε μια πολύ πρωτότυπη εμπειρία στην Καλαμπάκα πλέον, και φτάσαμε στο Μουσείο Φυσική Ιστορίας των Μετεώρων και το Μουσείο Μανιταριών που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από μουσεία του εξωτερικού, προσεγμένα στην εντέλεια. Όμως το αληθινό highlight αυτής της επίσκεψης ήταν το κυνήγι τρούφας μαζί με τα χαδιάρικα σκυλάκια Σαρλί και Λάρα. Τη μέρα που πήγαμε εμείς το κυνήγι το έκανε η Λάρα που δεν σταματούσε να ξεθάβει τρούφες και να γυρνάει κοιλιά για να την χαϊδέψουμε όλοι. Με τις τρούφες που μαζέψαμε και με άλλα μανιτάρια της περιοχής ακολούθησε μαγείρεμα στο δάσος της πιο νόστιμης τρουφομανιταρομακαρονάδας που έχω δοκιμάσει ποτέ. Και extra συγχαρητήρια για τα sustainable σκεύη που χρησιμοποιήθηκαν.

Last but not least η Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου βρίσκεται στον μεγαλύτερο αγιομετεωρίτικο βράχο όπου μπορείτε να απολαύσετε την συγκλονιστική θέα της γύρω περιοχής καθώς και εντυπωσιακά μουσεία και εκκλησιαστικά κειμήλια εντός του συμπλέγματος του Ναού.

Συνολικά η εμπειρία από το λόγω ταξίδια ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου και το σίγουρο είναι ότι η αναγέννηση της φύσης την άνοιξη και το Πάσχα είναι η εποχή που ταιριάζει καλύτερα στην περιοχή και αξίζει να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας.

Δες για τη γαστρονομία της περιοχής εδώ