Το ταξίδι στη Λήμνο ήταν για μένα μια λύση ανάγκης τελευταίας στιγμής, εν μέσω της πανδημίας του 2020. Αναζητώντας λοιπόν ένα μέρος εύκολα προσβάσιμο, ασφαλές, οικονομικό και μικρό, ώστε να μην χρειαστεί να ξοδέψω πολλές μέρες από την άδεια μου για να το γυρίσω, έπεσε το μάτι μου πάνω στο νησί αυτό του Β.Ανατολικού Αιγαίου, το οποίο και σνόμπαρα τόσα χρόνια. Έτυχε να είναι όμως ακριβώς αυτό που έψαχνα υπό εκείνες τις συνθήκες, και κυρίως λόγω της εύκολης πρόσβασης με αυτοκίνητο στο λιμάνι της Καβάλας, και από εκεί κατευθείαν στη Μύρινα, με καράβι μέσα σε 3-4 ώρες .
Η Λήμνος λοιπόν, αυτό το μικρό υποτιμημένο νησί, ήταν μία πραγματική αποκάλυψη! Εκτός από την εύκολη πρόσβαση, την οικονομική διαμονή, τις προσιτές τιμές στην εστίαση, και την χαλαρή ατμόσφαιρα, σου δίνω 9 ακόμα λόγους για να την επισκεφθείς, εάν δεν το έχεις κάνει ήδη:
Δεν είναι αχανής και δεν κυκλοφορούν καμήλες, αλλά η μικρή Σαχάρα της Λήμνου με την χρυσή/πορτοκαλί άμμο είναι εξίσου εντυπωσιακή! Κανείς δε γνωρίζει πως δημιουργήθηκαν οι Αμμοθίνες σ’ εκείνο το σημείο του νησιού, αρκετά μακριά μάλιστα από τη γειτονική παραλία Γομάτι. Η πρόσβαση δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη και γίνεται μόνο με ιδιωτικό μεταφορικό μέσο. Υπάρχουν όμως πινακίδες που σε καθοδηγούν πριν φτάσεις στην παραλία, οπότε θα τις βρεις σίγουρα. Όσο για το ποια είναι η καλύτερη ώρα για να απολαύσεις αυτό το μαγικό μέρος; φυσικά το ηλιοβασίλεμα!!!
Τώρα θα σε μεταφέρω στη μακρινή Βολιβία και στη μικρογραφία του εντυπωσιακού τοπίου της Salar de Uyuni. Η Αλυκή της Λήμνου ή Salar de Lemnos, όπως ανέφερε και ένας φίλος μου, δεν είναι η μοναδική λίμνη από αλάτι στην Ελλάδα, και είναι πολύ πιο μικρή από την αντίστοιχη του Μεσολογγίου. Αξίζει όμως σίγουρα μία επίσκεψη, καθώς η πρόσβαση είναι εύκολη (με ιδιωτικό μέσο) και δεν χρειάζεται πάνω από 10’ για να την απολαύσεις.
Τρίτο τοπίο που μου θύμισε ολίγον τι από σκηνικό εξωτερικού, αυτή τη φορά από Αριζόνα. Το Φαρακλό είναι ένα γεωλογικό πάρκο, στο οποίο τα ηφαιστειακά πετρώματα καταλήγουν στη θάλασσα, δημιουργώντας περίεργους χρωματικούς σχηματισμούς. Αν και η πρόσβαση είναι λίγο δύσκολη μέσω χωματόδρομου (χρειάζεται ιδιωτικό μεταφορικό μέσο), το εξωγήινο σκηνικό σε αποζημιώνει και με το παραπάνω!
Η μοναδική ξεσκέπαστη εκκλησία στον κόσμο, ονομάζεται Παναγιά Κακαβιώτισσα και βρίσκεται κρυμμένη μέσα σε ένα πολύ εντυπωσιακό βράχο, στη μέση του πουθενά. Για να φτάσεις εκεί χρειάζεσαι και πάλι ιδιωτικό μέσο, το οποίο παρκάρεις σε ένα σημείο κοντά στο ανηφορικό μονοπάτι και περπατάς πάνω σε πέτρες περίπου 20’-30’ μέχρι το εκκλησάκι. Μιάς και το μονοπάτι έχει πέτρες που γλυστράνε, καλύτερα να προτιμήσεις κλειστό και άνετο παπούτσι αντί για σαγιονάρες.
Όχι μία, ούτε δύο, αλλά αμέτρητες παραλίες με χρυσή άμμο και ζεστά νερά περιτριγυρίζουν το νησί! Στη δυτική πλευρά θα σου χαρίσουν όμορφα ηλιοβασιλέματα, οι νότιες είναι όμως αυτές, που εμένα με εντυπωσίασαν περισσότερο: μικρό Φαναράκι, Θάνος, Εβγάτη, Χαβούλι…. Από όλες όσες επισκέφθηκα, ξεχώρισα το Γομάτι στο βορρά, ίσως γιατί το τοπίο ήταν ξερό και ιδιαίτερο και μου θύμισε πολύ τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας στη χερσόνησο του Σινά.
Το τοπίο της Λήμνου είναι σε γενικές γραμμές άγριο, ξηρό και εναλλάσσεται συνεχώς. Σε κάθε πλευρά του νησιού υπάρχει και κάτι διαφορετικό για ν’ανακαλύψεις: μικρές λίμνες με φλαμίνγκος, ανεμόμυλους, ψαροχώρια, και φυσικά όλα τα ιδιαίτερα τοπία που ανέφερα παραπάνω. Ενδιαφέρον έχουν και αρχαιολογικοί χώροι: η Πολιόχνη, η πιο παλιά πόλη της Ευρώπης, το Ιερό των Καβείρων με τη σπηλιά του Φιλοκτήτη, η Ηφαιστία και το Βυζαντινό Κάστρο της Μύρινας.
Το Κάστρο της Μύρινας, το βασικό αξιοθέατο της πρωτεύουσας του νησιού, είναι ένα Βυζαντινό φρούριο του 12ου αιώνα, με απεριόριστη θέα στα 2 λιμάνια και στο Αιγαίο Πέλαγος. Είναι χτισμένο πάνω σε μια βραχώδη χερσόνησο, με μοναδικούς κατοίκους ελεύθερα ελάφια και αγριοκάτσικα, τα οποία μπορείς να συναντήσεις οποιαδήποτε στιγμή. Η ανάβαση είναι σχετικά εύκολη, με πρόσβαση μόνο από την ανατολική πλευρά του βράχου, καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας. Για μένα, η καλύτερη ώρα είναι λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, καθώς απολαμβάνεις τον ήλιο που δύει πίσω από τη χερσόνησο του Άθω, βάφοντας χρυσό όλο το Αιγαίο! Το βράδυ, το κάστρο φωτίζεται και η θέα από τη Μύρινα, είναι απλά μαγική!
Η κουζίνα της Λήμνου είναι ξακουστή σε όλη τη χώρα. Σε όποιο μέρος και να είσαι, έχεις αμέτρητες επιλογές για καλό φαγητό, από παραδοσιακά ζυμαρικά, διάφορα είδη τυριών (μελίχλωρο σαγανάκι, καλαθάκι, κασκαβάλι), φρέσκα ψάρια και θαλασσινά, αλλά και ντόπιο ποιοτικό κρασί. Το πιο διάσημο Λημνιώτικο πιάτο με ζυμαρικά είναι ο «κόκκορας με φλωμάρια», το οποίο δοκίμασα στην ταβέρνα «Φλωμάρι», με την εκπληκτική θέα στην αγαπημένη μου παραλία Γομάτι.
Στο «Ουζερί το 11» μέσα στα στενάκια της Μύρινας, έφαγα την καλύτερη καπνιστή μπριζόλα, και στον «Καραγκιόζη» απολάμβανα κάθε βράδυ το ποτό μου, με θέα το εντυπωσιακό φωτισμένο Κάστρο.
Ο Άγιος Ευστράτιος ή Άη Στράτης είναι ένα μικρό ακριτικό νησί, με 270 μόνιμους κατοίκους και ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι και τα νεότερα χρόνια που χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας. Βρίσκεται Ν.Δ. της Λήμνου, και είναι εύκολα προσβάσιμο σε 3-4 ώρες με καράβι από τη Μύρινα.
Ένας μικρός οικισμός, κατεστραμμένος από τον μεγάλο σεισμό του 1968 και οι ερημικές παραλίες τριγύρω από το νησί, είναι τα βασικά αξιοθέατα αυτού του τόπου, που αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο του δικτύου Natura 2000. Στις σπηλιές του ζουν οι φώκιες monachus, οι οποίες κατά καιρούς κολυμπάνε μέχρι και τον μικρό κόλπο του οικισμού. Το αποκορύφωμα της διαμονής μου ήταν το μαγικό ηλιοβασίλεμα, ένα από τα πιο εντυπωσιακά που έχω απολαύσει μέχρι
© 2021, Trips of our Life. All rights reserved.
Γεια σου, είμαι η Μαρία.
Είμαι μέλος του Travel Vibe από το 2018 και στα άρθρα μου θα βρεις πληροφορίες και φωτογραφίες από ιδιαίτερες χώρες που έχω επισκεφτεί, όπως η Συρία, το Πακιστάν και η Κολομβία, αλλά και από μοναδικές εμπειρίες που έχω ζήσει, όπως το glamping στη Μαροκινή Σαχάρα, το ορειβατικό μου ταξίδι στο Everest Base Camp του Νεπάλ, το ιδιαίτερα καυτερό hot pot στην επαρχία Σιτσουάν της Κίνας, η επίσκεψή μου σε παραδοσιακό τεϊοποιείο του Τόκιο, και πολλά άλλα.
Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να ταξιδεύω κυρίως μόνη, άλλες φορές με φίλους, αλλά πάντα ανεξάρτητα, σε χώρες που ξεφεύγουν από τα τουριστικά πρότυπα και συνδυάζουν ιδιαίτερους πολιτισμούς, μαγευτικά τοπία και λίγο πιο hardcore δραστηριότητες.
Θα με βρεις λοιπόν να κοιμάμαι σε ταράτσες και αυλές ντόπιων στη μέση του πουθενά, να διασχίζω τη Μαυριτανική Σαχάρα πάνω σε τρένο που μεταφέρει σίδηρο, να τριγυρνάω στα πολύχρωμα παζάρια του Αφγανιστάν, να κολυμπάω με δελφίνια στον Αμαζόνιο και καρχαρίες στους υφάλους των ωκεανών, να επισκέπτομαι αρχαία μνημεία στη Συρία και να πεζοπορώ για μέρες στα βουνά του Πακιστάν και του Νεπάλ.
Η αγαπημένη μου χώρα είναι η Κολομβία, στην οποία ταξίδεψα από βορρά μέχρι νότο για 3 εβδομάδες και μαγεύτηκα από τα εκπληκτικά τοπία, τη μουσική και το ταμπεραμέντο των ανθρώπων της. Ωστόσο, το πιο συγκλονιστικό μου ταξίδι μέχρι στιγμής ήταν ο μήνας που περιπλανήθηκα στη δυτική Αφρική, σε Μαυριτανία, Σενεγάλη και Γκάμπια. Ένας μήνας γεμάτος με μοναδικές στιγμές, μένοντας μαζί με οικογένειες στα πιο απομακρισμένα χωριά της Μαυριτανίας και σε καταυλισμούς νομάδων στη μέση της Σαχάρας, ταξιδεύοντας με οτοστόπ πάνω σε καρότσες αγροτικών μαζί με καμήλες, ταϊζοντας ελεύθερες μαϊμούδες σε τροπικά δάση της Γκάμπιας και χορεύοντας με ντόπιους σε μπαρ καταγώγια στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης.
Η καθημερινότητά μου είναι λίγο πιο φυσιολογική και κάπως βαρετή. Ζω και εργάζομαι ως Δημ. υπάλληλος στη Θεσσαλονίκη και στον ελεύθερό μου χρόνο ασχολούμαι κυρίως με το αγαπημένο μου χόμπυ: το travelblog μου και τη διοργάνωση των επόμενων ταξιδιών μου.
Μπορείς να με ακολουθήσεις στα social media για να παρακολουθείς τις περιπέτειες μου και να παίρνεις ιδέες για τα μελλοντικά σου ταξίδια!
#solowomantraveller #adventuretravel #naturelover #offthebeatendestinations #hardcoretraveller