#Faces: Μανώλης Κλινάκης

Γράψε μας σε μια παράγραφο ποιος είσαι και ποια η σχέση σου με τα ταξίδια ή τον τουρισμό;

Ονομάζομαι Μανώλης Κλινάκης, μεγάλωσα στην Κρήτη αλλά ζω στην Αθήνα μόνιμα. Η αγάπη μου για τα ταξίδια ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, όταν τα αγαπημένα μου δώρα ως παιδί ήταν οι Άτλαντες και τα βιβλία με ζώα και εξερεύνησης, λάτρευα την γεωγραφία ως μάθημα και ονειρευόμουν ότι μια μέρα θα εξερευνούσα όλο τον κόσμο. Αυτό ξεκίνησε λίγο αργά στα 22 μου όταν έφυγα για μεταπτυχιακό στο Λονδίνο, αφού μέχρι τότε δεν είχα ταξιδέψει εκτός Ελλάδας.

Από την στιγμή που μπήκα στο αεροπλάνο ένιωσα μια έξαψη την οποία μπορώ να πω ότι την νιώθω ακόμα όταν ταξιδεύω εκτός Ελλάδας. Το μεγάλο κλικ όμως έγινε όταν ταξίδεψα Ταϊλάνδη, το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης όπου μαγεύτηκα πραγματικά και αποφάσισα ότι αυτού του είδους μακρινά ταξίδια ήθελα πλέον να κάνω.

Στη συνέχεια κάνοντας 2 υπερατλαντικά ταξίδια με τουριστικά γραφεία, άλλαξε ξανά η οπτική μου και αποφάσισα ότι ποτέ πια με γραφεία και έτσι άρχισα να τα οργανώνω όλα μόνος μου πολύ πιο οικονομικά και φυσικά ζώντας την εμπειρία σε όλα τα επίπεδα ασύγκριτα πιο γνήσια. Έτσι ενώ αρχικά ξεκίνησα τα υπερατλαντικά ταξίδια με δύο φίλους μου, στη συνέχεια με προσέγγισαν πολλά άτομα για να ακολουθήσουν μαζί και έτσι έφτιαξα την ταξιδιωτική σελίδα στο Facebook με σκοπό την συμμετοχή μεμονωμένων ταξιδιωτών σε μικρά γκρουπ έτσι ώστε να μειωθεί όσο δυνατόν περισσότερο το κόστος χωρίς να χάνεται η μαγεία του solo traveling

Αν δεν ζούσες στην Ελλάδα, σε ποια χώρα θα ήθελες να μένεις και γιατί;

Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση διότι θα ήθελα να μείνω σε πολλές χώρες και αν ήταν δυνατόν να άλλαζα κάθε χρόνο χώρα διαμονής . Αλλά αν έπρεπε να επιλέξω μια χώρα , αυτή θα ήταν η Βραζιλία γιατί συνδυάζει πολλά πράγματα μαζί όπως ζωντανές πόλεις, φανταστικές θάλασσες, ατελείωτες ζούγκλες, πρόσχαρους ανθρώπους και γενικά ένα φοβερό ρυθμό ακόμη και στα πιο απλά πράγματα. Επίσης, θα ήταν μια πολύ καλή βάση για να ταξιδέψω παντού στη Λατινική και Κεντρική Αμερική.

Το πιο περίεργο σουβενίρ που έφερες ποτέ από ένα ταξίδι σου;

Σε αντίθεση με τους περισσότερους ταξιδιώτες, εγώ λατρεύω τα σουβενίρ και πάντα φέρνω μαζί μου ένα με δύο αντικείμενα φτιαγμένα κατά προτίμηση από φυλές ή από ντόπιους. Αυτό που έφερα από Ταϊλάνδη που δεν θα το έλεγα περίεργο αλλά μάλλον άβολο ήταν ένα τεράστιο κεφάλι Βούδα από μπρούντζο το οποίο το παζαρευα ώρα στην νυκτερινή αγορά έργων τέχνης της Μπανγκόκ.

Όταν όμως το κουβαλούσα στα διάφορα αεροδρόμια μέχρι να φτάσω Ελλάδα κατάλαβα ότι ίσως είχα κάνει λάθος διότι ήταν πολύ βαρύ και ογκώδες και στο τέλος έσπασε και η βάση του. Φυσικά τώρα δεν το μετανιώνω καθόλου διότι τελικά κόλλησα την βάση και το έχω ακόμα σε περίοπτη θέση στο σπίτι και είναι ένα από τα αγαπημένα μου αντικείμενα

Το μουσείο που πήγες και δεν άξιζε το εισιτήριο του;

Έχω επισκεφτεί παρά πολλά μουσεία κυρίως στην Ευρώπη και την βόρεια Αμερική φυσικά. Τα περισσότερα είχαν έστω και κάτι μικρό να σου προσφέρουν πολιτιστικά. Αυτό που πραγματικά δεν άξιζε καθόλου κατά την γνώμη μου το εισιτήριο του είναι το Casa Batlo στην Βαρκελώνη.

Το πιο εντυπωσιακό από το συγκεκριμένο μουσείο-σπίτι είναι ο εξωτερικός του διάκοσμος για τον οποίο δεν χρειάζεται καν να πληρώσεις. Για το εσωτερικό δίνεις 20 ευρώ για να δεις το σχεδόν τίποτα, μόνο απλούς τοίχους.

Το φαγητό που θυμάσαι ακόμα την μυρωδιά του, και σε ποια χώρα ήταν;

Είναι πάρα πολλές οι μυρωδιές και οι γεύσεις που θυμάμαι από διάφορες χώρες. Γενικά λατρεύω την κουζίνα της νοτιοανατολικής Ασίας αλλά αυτό που πραγματικά μου έχει μείνει ακόμα έντονη η μυρωδιά του στο μυαλό μου είναι οι Jumbo γαρίδες που έψηναν στα κάρβουνα με σως φυστικοβούτυρο πλανόδιοι στην παραλία Nha Trang του Βιετνάμ. Απλά εκπληκτικές.

Ιδανικός για σένα Καλοκαιρινός προορισμός που θα θυμάσαι για πάντα και γιατί;

Ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός σίγουρα δεν είναι μόνο ένας. Αυτός όμως που θα μου μείνει αξέχαστος είναι τα Togian Islands δίπλα στο νησί Sulawesi της Ινδονησίας.

Αυτά τα νησιά είναι εξαιρετικά δύσκολα προσβάσιμα αλλά είναι ένας μαγικός τόπος με εκπληκτικές θάλασσες, φανταστικό βυθό και γραφικά πλωτά χωριά των τσιγγάνων της θάλασσας. Σε κάθε νησί έχει 4-5 απλά lodges και νιώθεις την απόλυτη ηρεμία κάνοντας ατελείωτες ώρες snorkeling, κολύμπι ή απλά χαλαρώνοντας στην αιώρα.

Αν ήσουν χώρα ποια χώρα θα ήσουν και γιατί;

Αν ήμουν μία χώρα, νομίζω θα ήμουν κάποια βόρειοευρωπαϊκή χώρα, διότι ως άνθρωπος είμαι τρομερά οργανωτικός και τακτικός με έντονη την αίσθηση δικαίου και ισότητας, ιδέες που τις πρεσβεύουν αυτές οι χώρες. Οπότε θα ήμουν η Δανία ή η Γερμανία ή ίσως ακόμη καλύτερα η Γαλλία μιας που εκφράζω πιο έντονα τα συναισθήματα μου σε σχέση με τις πιο βόρειες χώρες.

Μια σωστή συμβουλή που σου έδωσε κάποιος σχετικά με τα ταξίδια και την ακολουθείς πάντα;

Μου έχουν δώσει πολλές χρήσιμες συμβουλές από όταν ξεκίνησα και ειδικά η μέντορας και φίλη μου Καίτη, μανιακή solo traveler. Όλες σχεδόν τις συμβουλές τις έχω ακολουθήσει αλλά αυτή που μου την υπενθυμίζει διαρκώς και την ακολουθώ και εγώ πάντα είναι να δίνεις ιδιαίτερα βάση στους ανθρώπους και να προσπαθείς να ζεις το ταξίδι μέσα από τους ντόπιους γιατί έτσι μόνο ζεις την πραγματική εμπειρία και καταλαβαίνεις το πνεύμα και το τρόπο ζωής της κάθε χώρας.

Μια δυσάρεστη ταξιδιωτική σου εμπειρία;

Γενικά είμαι πολύ θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος. Ακόμα και στα άσχημα θα βρω κάτι που θα με κάνει να γελάσω ή να δω τη θετική του πλευρά. Υπήρξε όμως μια δυσάρεστη ταξιδιωτικό εμπειρία που ακόμα και τώρα αν την σκεφτώ εκνευρίζομαι και δεν ήταν ούτε στην Ασία ούτε στην Αφρική αλλά στις ΗΠΑ.

Φτάνοντας στο Λος Άντζελες μετά από ώρες πτήσεων και το τρελό μποτιλιάρισμα που έχει πάντα το L.A. στο ξενοδοχείο μας το οποίο το είχαμε προπληρώσει, βάζουμε τους κωδικούς που μας είχαν στείλει με μέιλ για να μπούμε στα δωμάτια. Αφού τακτοποιηθήκαμε και ετοιμαζόμαστε όλο ανυπομονησία να αρχίσουμε τις πρώτες μας βόλτες στο Hollywood, εμφανίστηκε ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου και μας λέει ότι μπήκαμε λίγο νωρίτερα από ότι πρέπει στα δωμάτια και κατ’ εντολή του ιδιοκτήτη (κατόπιν ανακαλύψαμε ότι αυτός και ο ιδιοκτήτης ήταν το ίδιο πρόσωπο) θα έπρεπε να αποχωρήσουμε την ίδια εκείνη στιγμή. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπήρχε πουθενά γραμμένο και επίσης η ώρα ήταν 4:30 το απόγευμα.

Άρχισε μετά μια ατέλειωτη διαμάχη η οποία κράτησε μέχρι τις 11:30 το βράδυ φέρνοντας μας ακόμα και το L.A.P.D. για να μας διώξει από την περιουσία του όπως μας έλεγε χωρίς να μας επιστρέψει τα χρήματα μας πίσω φυσικά. Σημειωτέον ότι στο Λος Άντζελες Αύγουστο μήνα δεν βρίσκεις ξενοδοχείο ούτε για δείγμα τελευταία στιγμή, μόνο ελάχιστα πολύ ακριβά.

Τελικά φύγαμε αναγκαστικά για να μην μας κλείσουν και στο κρατητήριο και μετά από ώρες ποδαροδρομο, πολύ άγχος και κάποια συμβάντα που οριακά δεν κατέληξαν σε κάτι πολύ χειρότερο (το Hollywood το βράδυ είναι αρκετά επικίνδυνο) βρήκαμε ένα πολύ ακριβό ξενοδοχείο και μπήκαμε σε δωμάτιο στις 3 πια τα ξημερώματα. Για την ιστορία αυτός πολύ απλά είχε κάνει double booking και τελικά τα χρήματα τα πήραμε μετά από καιρό από το σάιτ που είχαμε κάνει την κράτηση αλλά η διαφορά με το άλλο ξενοδοχείο που κλείσαμε ήταν τόσο μεγάλη που μόνο ηθική ικανοποίηση είχαμε εν τέλει.

Μια φράση για τους travel addicts που διαβάζουν το travelvibe και θέλουν να ταξιδέψουν όλο τον κόσμο.

Αν έχεις πραγματική θέληση για να ταξιδέψεις πάντα μπορείς να βρεις τον τρόπο να το κάνεις ανεξάρτητα από εμπόδια όπως τα χρήματα, η απόσταση, η ταλαιπωρία κτλ.