Χίος. Ένα νησί για το οποίο ξέρουμε τόσα πολλά. Το νησί της μαστίχας, το νησί όπου έγινε η μεγάλη σφαγή το 1822, το νησί που υποδέχτηκε πρόσφυγες 100 χρόνια μετά, το 1922, το νησί για το οποίο ζωγράφισε ο Ντελακρουρά. Γνωρίζουμε τόσα πολλά, παραμένει όμως ένας τόπος ανεξερεύνητος για τους περισσότερους από εμάς. Για εμένα είναι και κάτι παραπάνω. Είναι και κατά κάποιο τρόπο ένας από τους τόπους καταγωγής μου και μέχρι τώρα δεν είχε τύχει να βρεθώ εκεί. Οι 72 ώρες δεν είναι αρκετές να γυρίσει κάποιος όλο το νησί. Χρειάζεσαι σίγουρα μεταφορικό μέσο και οπωσδήποτε μια εβδομάδα παραμονής. Σε τρεις μέρες όμως σίγουρα θα προλάβεις να πάρεις μια δυνατή γεύση από το νησί και να γνωρίσεις όλα εκείνα τα μέρη, τους ανθρώπους, τις γεύσεις, που θα σε κάνουν να επιστρέψεις αρκετές φορές.
Τι προλαβαίνει να δει και τι δεν πρέπει να χάσει λοιπόν με τίποτα κάποιος που θα βρεθεί μόνο για 3 ημέρες στο νησί;
ΚΑΜΠΟΣ
Ο Κάμπος της Χίου βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νησιού και είναι ένας από τους πολλούς ιδιαίτερους και μοναδικούς οικισμούς του. Γνωστός για τα εσπεριδοειδή του μιας και εκεί βρίσκεται και η πιο εύφορη γη της Χίου αλλά και για τα αρχοντικά του όπου βρίσκονται πίσω από τους ψηλούς πέτρινους τοίχους και δημιουργούν πραγματικά ένα μοναδικό σκηνικό. Σε αυτή την περιοχή οι αριστοκρατικές οικογένειες του τόπου έχτιζαν τα σπίτια τους, και πίσω από αυτούς τους επιβλητικούς τοίχους που συναντάει ο επισκέπτης κρύβονται περίτεχνες αυλές, κήποι και μυροβόλα περιβόλια και αρχοντικά σπίτια γεμάτα ιστορία.
ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΥΛΟΥΣ
Λίγο πιο έξω από την πόλη της Χίου, στην περιοχή Ταμπάκικα θα συναντήσεις τους 4 μύλους, που στέκουν εκεί από το τέλος του 19ου αιώνα – αρχές 20ου. ‘’Διάσημο’’ σημείο για τις χαρακτηριστικές φωτογραφίες των ταξιδιωτών, ειδικά την ώρα του ηλιοβασιλέματος.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΣΤΙΧΑΣ
Στο δρόμο προς Πυργί, λίγο πριν φτάσεις συναντάς επάνω στο λόφο το Μουσείο Μαστίχας. Ένα βιοκλιματικό κτίριο το οποίο βρίσκεται σε έκταση 12.000 τ.μ. όπου από αυτά, τα 5.000 τ.μ. αποτελούνται από μαστιχόδεντρα. Στο μουσείο ξετυλίγεται όλη η ιστορία για τα μαστιχοχώρια, (24 στον αριθμό), καθώς και η διαδικασία που χρειάζεται για να φτάσει η μαστίχα σε εμάς σε διάφορες μορφές. Το μάζεμα της μαστίχας, από το ‘’κέντημα΄΄μέχρι τη συγκομιδή των ‘δακρύων’’ και μετά το κοσκίνισμα και το πλύσιμο, ήταν αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση και διόλου εύκολη. Κατά την είσοδο στο μουσείο, σε ένα από τα πρώτα εκθέματα φροντίζει να μας το υπενθυμίζει μια γυναικεία φωνή:
“Δεν θέλω να δουλεύεις τους σκίνους να κεντάς, για μια οκά μαστίχη βρε μικρούλα μου τα νιάτα σου να φας. Δεν θέλω να δουλεύεις στο μεροκάματο, κι εγώ θα σε πληρώνω αγαπούλα μου το κάθε Σάββατο. Να ξεραθούν οι σκίνοι, να γίνουν ρημαδιό, στο κέντημα του σκίνου βρε μικρούλα μου να μη σε ξαναδώ“
ΠΥΡΓΙ
Το Πυργί. Το μέρος όπου μου έκλεψε την καρδιά. Μοναδική αρχιτεκτονική που δεν συναντάς αλλού. Τα σπίτια στον οικισμό μοιάζουν να έχουν βγει από κάποιο έργο τέχνης. Με μια μοναδική τεχνοτροπία δημιουργούνται τα ‘’ξυστά’ στις προσόψεις των σπιτιών. Η τεχνική είναι η εξής: επίχρισμα από τα Μαύρα Βόλια, -παραλία που βρίσκεται αρκετά κοντά και αποτελείται από μαύρα βότσαλα, αποτέλεσμα έκρηξης κοντινού ηφαιστείου που είχε γίνει στην αρχαιότητα – για αρχή, και στη συνέχεια επίχρισμα από ασβέστη που όσο είναι ακόμα νωπός χαράζονται τα σχέδια με χάρακα και διαβήτη. Ύστερα, με ένα πιρούνι, ‘’ξύνουν’’ τα σχέδια και δημιουργούνται αυτά τα μοναδικά έργα τέχνης.
Extra tip: Μην ξεχάσεις να επισκεφτείς και τον ναό των Αγίων Αποστόλων, έναν από τους παλαιότερους ναούς του οικισμού.
ΜΕΣΤΑ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΟΙ
Δύο μεσαιωνικοί οικισμοί που ανήκουν στο Νότιο τμήμα της Χίου και είναι δύο από τα 24 μαστιχοχώρια Πρώτα συναντάς το χωριό Ολύμποι. Το βλέπεις να ξεπροβάλει από τον δρόμο, πετρόκτιστο και σε περίοπτη θέση. Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκονται τα Μεστά. Ένας από τους πιο καλοδιατηρημένους οικισμούς. Το ιδιαίτερο με το συγκεκριμένο καστροχώρι είναι η δομή του. Μικρά στενάκι που οδηγούν σε αδιέξοδα ή στην κεντρική πλατεία, σπίτια κολλητά το ένα με το άλλο που σου δίνει την αίσθηση ενός μεγάλου ενιαίου οικισμού, σκεπαστά στενάκια με θόλους. Η είσοδος στον οικισμό γίνεται όπως και στον μεσαίωνα, μόνο από 2 πύλες. Η φυσική ομορφιά του και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του είναι από τους βασικούς λόγους να το επισκεφτείς.
ΑΝΑΒΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΥΓΩΝΥΜΑ
Στον δρόμο προς τον Ανάβατο, ο επισκέπτης συναντάει πρώτα τα Αυγώνυμα. Ένας οικισμός από πέτρα, με μια ιδιαίτερη ομορφιά. Το χειμώνα το χωριό αποτελείται από μόλις 14 κατοίκους, αυτό όμως δε σε εμποδίζει από το να δεις την μοναδική ομορφιά που κρύβει το μέρος. Μετά τα Αυγώνυμα, ο δρόμος οδηγεί στον Ανάβατο. Κτισμένος πάνω στον βράχο, ο επιβλητικός οικισμός στέκει ερημωμένος σήμερα αφού πλέον δεν κατοικείται. Μετά τον μεγάλο σεισμό του 1881 στη Χίο, αρκετές οικίες υπέστησαν ζημιές και έτσι οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε χαμηλότερα σημεία του οικισμού όμως πλέον δεν κατοικεί κανείς εκεί. Είναι ένα μέρος όμως που ο επισκέπτης πρέπει να επισκεφτεί για να ανακαλύψει και ο ίδιος γιατί το λένε ‘’ο Μυστράς του Αιγαίου’’.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΧΙΟ
Στη Χίο μπορεί να βρεθεί κάποιος με κάποια από τις καθημερινές πτήσεις από Αθήνα προς Χίο, είτε με πλοίο από τον Πειραιά. Επιπλέον, πτήσεις προς τη Χίο υπάρχουν από τη Θεσσαλονίκη και από άλλα μέρη της Ελλάδας.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Για διαμονή οι επιλογές είναι πάρα πολλές. Εγώ προσωπικά έμεινα στον Κάμπο και στο Venetis Luxury Appartments. Υπέροχα δωμάτια/κατοικίες με έναν απίστευτο κήπο. Και φυσικά ο κος Γιάννης και η γυναίκα του οι καλύτεροι οικοδεσπότες που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς.
Δεν έχεις πλέον δικαιολογίες. Η Χίος είναι εκεί, στέκει αναλλοίωτη σχεδόν μέσα στον χρόνο και είναι ένας τόπος, σχεδόν ανεξερεύνητος ακόμα, που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις.
