Ιταλική διάθεση;; Ναι! ΦΑΝ της πίτσας και της μακαρονάδας; Τσεκ! Παριστάνεις τον Godfather, κάθε φορά που πέφτει καλή πρόταση στο τραπέζι; Όχι, εγώ, μια φίλη μου! Και κάπως έτσι, έγινε μια ακόμη στάση στην Ιταλία, και αυτήν τη φορά στη Νάπολη!
Naples… Η πόλη που πιστεύει σε δικό της θεό, τον Μαραντόνα! Η πόλη με τους πιο τρελούς οδηγούς που έχω δει ποτέ (κάνε την πλάκα να μπεις σε ταξί). Η πόλη που φημίζεται για τα στενά της ”la mafia”. Ή που θα τη λατρέψεις ή που θα τη μισήσεις, αν και προσωπικά ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Ωραία τα κοσμοπολίτικα παραθαλάσσια, υπέροχη και η μεγάλη πρωτεύουσα, αλλά λέγεται, πως οι Ναπολιτάνοι είναι οι «άτακτοι» κάτοικοι της «μπότας» του χάρτη και οι πιο πιστοί της παράδοσης, οπότε, αν θες να δεις καθαρή ιταλική κουλτούρα, πρέπει το next stop σου στην Ιταλία, να είναι η πόλη τους.
Γενικά, στη σχέση μου, πάντα εγώ είμαι η τρελή μέσα σε καταστάσεις. Η αυθόρμητη, η παρορμητική. Στο ταξίδι μας εκεί όμως, δεν ξέρω ποιος Ερμής ήταν ανάδρομος και ο άντρας μου έγινε λίγο χειρότερος. Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει μέσα στο καράβι, πριν περάσουμε Ιταλία από Ελλάδα. Κάπου προς την αποβίβαση μας εντοπίσαμε μια παρέα από έφηβες Ιταλίδες, που γυρνούσαν από τις διακοπές τους, και είχαν κάνει ένα από αυτά τα popular tattoo όλες μαζί. Όσο αμήχανο και να βρίσκω κάτι τέτοιο, άλλο τόσο η φωνή στο κεφάλι μου λέει ότι θέλω και εγώ ένα, ενώ ταυτόχρονα ζητωκραυγάζει τέλειο. Ενώ, σχολίαζα, λοιπόν, όλα αυτά στο αμόρε μίο, αυτός άρχισε τους χαρακτηρισμούς του περί basic, cringe και γελώντας, τα ονομάτισε όλα αυτά παιδιάστικα.
Η ιστορία μας μετά από αυτό, συνεχίζεται 2 μέρες αργότερα. Εκεί που περπατούσαμε στο κέντρο της πόλης είδαμε μια πινακίδα που έγραφε “μικρά τατουάζ χωρίς ραντεβού” και έτσι χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και λες και το είχαμε κανονίσει, κοιταζόμαστε στα μάτια και αποφασίζουμε να πάμε. Στρίβουμε λοιπόν, από το στενάκι που έδειχνε η πινακίδα και εκεί που βρισκόμαστε στο κέντρο, ξαφνικά, το στενό μας μετατρέπεται σε σοκάκι γκέτο. Fun fact για τη Νάπολη είναι, ότι γενικώς αυτές οι αλλαγές της γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, και είναι κάπως έντονες. Από πλευράς μας, ήταν κάτι που βιώναμε αρκετά συχνά εκεί.
Φτάνοντας λοιπόν στον προορισμό μας, μας ανοίγει ένας τύπος, από τους λίγο περίεργους θα έλεγα. Το στούντιο που αντικρίσαμε, δεν το έλεγες και καθαρό. Η μυρωδιά που ανέβλυζε, ήταν αρκετά δυνατή και αρκετά παράνομη. Η κατάσταση προφανώς, δε μας έπεισε πολύ. Λέγοντας επομένως, τις κλασικές δικαιολογίες του ”θα περάσουμε αργότερα” και τα υπόλοιπα γνωστά, βγήκαμε από το στούντιο και arrivederci. Γελάσαμε αρκετά μπορώ να πω, μιας που ο άντρας μου είναι άριστος είρωνας κωμικοτραγικών καταστάσεων και βγήκαμε πάλι στον πιο “ήρεμο” πολιτισμό. Μπορεί ο τύπος αυτός, να μη μας έκανε τατουάζ, μας φύτεψε όμως σίγουρα το μικρόβιο.
Η συζήτηση πλέον στις βόλτες μας, είχε θέμα το που θα βρούμε έναν καλό artist, ή το σχέδιο που πρόκειται να κάναμε και άλλες σχετικές λεπτομέρειες. Αφού έψαξε εξονυχιστικά κριτικές και σχόλια και φωτογραφίες και και και, ο απρόβλεπτος πλέον σύντροφος μου, κατάφερε να μας βρει τον ιδανικό χώρο και κανόνισε στο πρόγραμμα μας, να πάμε την τελευταία μέρα εκεί. Η ονομασία αυτού…napoliink tattoo e piercing.
Η αναζήτηση του καινούριου στούντιο, μας βρήκε πάλι σε ένα από τα στενά της Νάπολης, που στο πίσω μέρος του μυαλού σου χαίρεσαι που έχεις κάτι λίγες γνώσεις taekwondo και kickboxing. Περπατώντας ανάμεσα από σπασμένα τζάμια και παρατημένα κτήρια η πινέζα του gps, μας έβγαλε μπροστά από μια μεγάλη μαύρη γκαραζόπορτα. Εντάξει λέω, τα έχουμε χάσει τελείως, και το μυαλό μου κάνει εικόνα τη μαμά μου να λέει “Αμάν ρε Τζένη!”. Έπειτα από λίγα λεπτά, απαντούν στο κουδούνι και μας ανοίγουν την πόρτα.
Με το που μπαίνουμε, ακούω από τα ηχεία το “lose your self” του Eminem, και καθόλου διπολική, αλλάζω διάθεση. Αυτόματα οι “φοβίες” μου περνάνε και μονολογώ πως σίγουρα ήταν καρμικό να βρεθώ εκεί, μιας που είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Προς μεγάλη μου έκπληξη ο χώρος που αντίκρισα ήταν σοκ! Βιομηχανική αισθητική, με εκπληκτικές προσωπογραφίες και σκίτσα κρεμασμένα στους τοίχους. Ένα τεράστιο τραπέζι μπιλιάρδο, μπαρ και γενικώς μια απεικόνιση του πιο underground σπιτιού, που θα ήθελα να φτιάξω.
Η αίσθηση γενικότερα του χώρου, σε έκανε κατευθείαν να νιώσεις σιγουριά για το που βρίσκεσαι. Bonus check ήταν που: α) πολλά από τα σκίτσα στους τοίχους είχαν την αισθητική του Tim Burton, τον οποίο λατρεύω και β) ο χώρος ήταν άπειρα ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΟΣ! Το έβλεπες παντού, το μύριζες παντού! Τους είπαμε το σχέδιο, που θα μας έβγαζαν, μας κέρασαν τι θέλαμε να πιούμε, όσο το ετοίμαζαν και γενικά η συμπεριφορά και όλα φαίνονταν άψογα! Και ήταν!
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, συζητούσαμε με τους καλλιτέχνες και μαθαίναμε ακραία σκηνικά για τη Νάπολη, extreme τατουάζ για τη Νάπολη και γενικά ιστορίες αντίστοιχες. Προφανώς, δεν είμαστε οι μόνοι τουρίστες, που πάνε εκεί με τέτοια τρέλα. Πολλοί από αυτούς που επισκέπτονται τον χώρο, κάνουν σύμβολα όπως το νούμερο της φανέλας του Μαραντόνα ή τον ίδιο τον Μαραντόνα. Άλλοι κάνουν την κόκκινη πιπεριά, που οι Ιταλοί έχουν ως το φυλακτό που προστατεύει από τις κακές γλώσσες αυτών που τους φθονούν, και ειδικότερα αποτελεί σύμβολο καλής τύχης.
Με αυτά και με εκείνα the jod is done. Είχαμε πλέον έτοιμα τα δικά μας σύμβολα επάνω μας. Κίνηση ματ, που μου άρεσε απεριόριστα, ήταν πως στο τέλος της διαδικασίας τα παιδιά μας δώσανε ένα αυτοκόλλητο να κολλήσουμε πάνω σε έναν χάρτη, που υπήρχε μέσα στο χώρο. Ο χάρτης βρισκόταν εκεί, ώστε να σημαδεύεται από άτομα από διάφορες χώρες, τα οποία είχαν κάνει τατουάζ στο στούντιο. Εμείς πήραμε το δικό μας και το βάλαμε φυσικά πάνω στο τμήμα της Ελλάδας.
Το ίδιο βράδυ βγήκαμε λίγο πιο ενθουσιασμένοι, λίγο πιο παθιασμένοι, λίγο πιο κοντά στον παλμό της πόλης. Γυρίσαμε στα στενά της Spaccanapoli για street food και aperol. Χαζέψαμε τις τοιχογραφίες και τα graffiti της Σοφία Λόρεν και ποιου αλλού; Του Μαραντόνα! Και κάπως έτσι νιώσαμε ότι “σφραγίσαμε” και “κλειδώσαμε” την εμπειρία που λεγόταν Νάπολη.
Για τέλος τι άφησα ; Μα φυσικά το σχέδιο του τατουάζ μας και λέω ΤΟΥ και όχι ΤΩΝ, γιατί κάναμε ίδια. Ναι ναι… Γίναμε από αυτά τα ζευγάρια με matching tattoo. Το σχέδιο είναι μια υδρόγειος και για εμάς έχει διπλή σημασία. Η πρώτη, είναι ότι αποτελεί το manifest μας στο σύμπαν, για να μην επαναπαυτούμε ποτέ, αν δε γυρίσουμε όλο τον κόσμο. Η δεύτερη σημασία είναι άλλη… Από τις ιστορίες που δε λέγονται, και κρατάμε για εμάς…
Διάβασε περισσότερα Europe Stories εδώ
© 2023, Jenny Ganidou. All rights reserved.
Hello, είμαι η Τζένη και είμαι μέλος του travel vibe από το 2023. Τι με έφερε εδώ; Μα φυσικά η αγάπη που έχω για τα ταξίδια, αλλά και η εμμονή μου, όπου πάω να ερωτεύομαι με εικόνες.
Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και σε αρκετές χώρες του εξωτερικού, αν και έχουμε ακόμα για να φτάσουμε και τις 195 του πλανήτη!
Στο travel vibe γράφω άρθρα με προσωπικές μου εμπειρίες από τα μέρη που επισκέπτομαι. Χαίρομαι να ταξιδεύω άλλους ανθρώπους σε ωραία στέκια για φαγητό ή ποτό, σε ονειρεμένα ηλιοβασιλέματα, γαλάζιες θάλασσες, χειμωνιάτικα τοπία βουτηγμένα στο χιόνι, ρομαντικές ιστορίες, ιδιαίτερα σοκάκια και τρελές περιπέτειες.
Μη σου φανεί περίεργο αν τη μια μέρα διαβάσεις άρθρο μου από κάτι κοσμοπολίτικο και glam και την άλλη πως κάνω βόλτες και απρόβλεπτα τατουάζ σε περίεργες γειτονιές.That's me, και από μένα θα πάρεις 100% αληθινές ιστορίες από την τρέλα που με διακατέχει.
Σκοπός μου είναι να σε κάνω να δεις τον κόσμο με τη δική μου ματιά, όπως και το να σου κολλήσω το "μικρόβιο" του ταξιδιώτη.
Στον ελεύθερο μου χρόνο δίνω συναυλίες μόνη μου στο σαλόνι μου, με τη μουσική που μου αρέσει, λιώνω σε σειρές και ταινίες και διαβάζω βιβλία, με αγαπημένα μου όλη τη σειρά του Harry Potter και τα μυθιστορήματα του Stephen King. Επίσης, ο ελεύθερος χρόνος είναι ιδανικός, ώστε να οργανώνω τους επόμενους προορισμούς μου πάνω στον χάρτη.
Κάποιες random πληροφορίες για εμένα είναι ότι έχω κόλλημα με οτιδήποτε στην κατηγορία τρόμου (π.χ. σειρές ή ταινίες, ακόμα και περίεργες συλλογές με Ouija board κ.α.), έχω σπουδάσει αισθητική, είμαι φοιτήτρια σε σχολή μόδας και styling και στην πορεία θα τελειώσω και σχέδιο μόδας. Μιλάω αγγλικά, γερμανικά και μαθαίνω ιταλικά.
Συνοπτικά, στα προφίλ μου στα social media θα δεις εμένα να αλλάζω ρούχα και τοποθεσίες σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι ατάκες που με χαρακτηρίζουν; "Η ζωή μου είναι η αγαπημένη μου ταινία!" και το "Αν δε φτάσω στο φεγγάρι, δε σταματάω".
#foodie #adventure #fashion #roadtrip
-
Jenny Ganidouhttps://travelvibe.eu/team-author/jenny-ganidou/
-
Jenny Ganidouhttps://travelvibe.eu/team-author/jenny-ganidou/
-
Jenny Ganidouhttps://travelvibe.eu/team-author/jenny-ganidou/
-
Jenny Ganidouhttps://travelvibe.eu/team-author/jenny-ganidou/
