Προφανώς, και μας αρέσουν τα ταξίδια και γράφουμε γι’ αυτά! Κάπου όμως ανάμεσα στα ταξίδια, υπάρχουν και οι σύντομες εκδρομές και μάλιστα αυτές που έχουν σαν βασικό σκοπό την πεζοπορία!
Τα τελευταία χρόνια οι πεζοπορικές ομάδες έχουν αυξηθεί και αυτό μας δείχνει πόσο ο κόσμος έχει ανάγκη να έρθει σε επαφή με τη φύση και ταυτόχρονα να κάνει κάτι καλό για την υγεία του. Γιατί καταλαβαίνετε ότι όταν περπατάς 9 και 10 χιλιόμετρα μέσα στο δάσος, ανεβαίνεις, κατεβαίνεις, εε… σίγουρα κάτι κερδίζεις!
Η χώρα μας έχει απίστευτες φυσικές ομορφιές και αν δεν είχα ξεκινήσει την πεζοπορία, δε θα φανταζόμουν ποτέ ότι υπάρχουν χιλιάδες μονοπάτια και διαδρομές!
Μια διαδρομή που αξίζει πάρα πολύ και δεν την είχα ακούσει ποτέ (μέχρι που πήγα) είναι στο φαράγγι της Λεπίδας με δύο εντυπωσιακούς καταρράκτες!
Αρχικά βρισκόμαστε στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στο όρος Πάρνωνας. Το φαράγγι είναι σχετικά μικρό, αλλά διαθέτει έναν αναλογικά μεγάλο καταρράκτη 70 μέτρων και έναν μικρότερο 45 μέτρων. Γιατί όμως ονομάστηκε φαράγγι Λεπίδας;
Το όνομα του το πήρε επειδή πρόκειται για 2 κάθετους στενούς καταρράκτες που λαμποκοπούν στον ήλιο, σαν λεπίδα. Μπορείς να τους αντιληφθείς από μακριά λόγω του μεγέθους και της βοής της ροής του νερού. Σύμφωνα με την παράδοση εκεί επέλεγαν να λούζονται οι Νύμφες, σε όλη την περιοχή της Κυνουρίας.
Λίγο έξω από τον Πλάτανο Κυνουρίας συναντάμε την είσοδο του φαραγγιού σε μια στροφή του δρόμου. Υπάρχει μια ξύλινη πινακίδα που μας δείχνει τον δρόμο προς τις πλαγιές του Πάρνωνα. Διασχίζουμε ένα μονοπάτι στη μια πλαγιά του φαραγγιού για να φτάσουμε στον μικρό καταρράκτη (των 45 μέτρων). Γενικά η διαδρομή είναι ανηφορική μέχρι να βρεθούμε στο οροπέδιο του Αγίου Ιωάννη.
Η καλύτερη περίοδος φυσικά είναι η άνοιξη, αφού θα μπορείτε να δείτε τα δέντρα ανθισμένα και το μάτι σας δε θα χορταίνει το πράσινο. Στη συνέχεια η διαδρομή γίνεται κάπως πιο χαλαρή γιατί περπατάμε σε αγροτικό δρόμο και φτάνουμε κοντά στη βάση του καταρράκτη. Υπάρχει άλλο ένα μικρό μονοπάτι μέχρι να αντικρίσουμε τον διπλό καταρράκτη και φυσικά πολλοί πεζοπόροι εκεί σταματάνε για να βουτήξουνε τα πόδια τους.
Κάπου εδώ να σημειώσω ότι οι πηγές των καταρρακτών ξεκινάνε από το οροπέδιο Ξηροκάμπι, ανάμεσα στο χωριό Άγιος Ιωάννης και στην Ιερά Μονή Μαλεβής. Το ποτάμι, κατεβαίνοντας από το οροπέδιο διασχίζει το φαράγγι και σχηματίζει στην πορεία του μικρές βάθρες.
Ο πρώτος καταρράκτης βρίσκεται σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό Άγιος Ιωάννης. Η πρόσβαση στη βάση του γίνεται από χωματόδρομο όπως είπαμε και παραπάνω, ενώ ο δεύτερος καταρράκτης – που ονομάζεται «Μελίσσι» και βρίσκεται σε απόσταση 1,5 χλμ. από το χωριό Πλάτανος, στο δρόμο προς Άστρος – μπορεί να προσεγγιστεί μετά από περίπου 800 μέτρα πεζοπορίας από τον κοντινότερο αυτοκινητόδρομο, ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού.
Ο Άγιος Πέτρος απέχει περίπου 20 χλμ. από το Φαράγγι της Λεπίδας, παίρνοντας το δρόμο προς τη Μαλεβή, διασχίζοντας την Επαρχιακή Οδό Τρίπολης-Άστρους, φτάνετε στο χωριό Άγιος Ιωάννης όπου θα συναντήσετε τον χωματόδρομο περίπου 500 μέτρων που θα σας οδηγήσει στον καταρράκτη. Μπορείτε να παρκάρετε το αυτοκίνητό σας σε ένα μικρό οροπέδιο που βρίσκεται περίπου 200 μ. από το φαράγγι και να περπατήσετε κατά μήκος των τρεχούμενων νερών.
Γενικά θα εντυπωσιαστείτε από το φυσικό περιβάλλον. Πιστεύω ότι οι καταρράκτες πάντα εντυπωσιάζουν, νιώθεις λίγο σαν να είσαι σε ένα μαγικό, παραμυθένιο τοπίο. Επιπλέον, είναι εντυπωσιακό και το έδαφος με τους πετρώδεις σχηματισμούς με γκρι – λευκό χρώμα. Μπορεί να σας μοιάζει και σαν σεληνιακό!
Θα χρειαστεί φυσικά να είστε καλά προετοιμασμένοι για την πεζοπορία και με αυτό εννοούμε να φοράτε αρχικά τα κατάλληλα πεζοπορικά μποτάκια. Αλήθεια, μην το δοκιμάσετε με αθλητικά! Μπορείτε να κάνετε την έρευνα αγορά σας και θα δείτε ότι υπάρχουν από οικονομικά (που είναι για αυτούς που κάνουν λίγες πεζοπορίες μέσα στον χρόνο και όχι δύσκολες) μέχρι πολύ ακριβά (για τους πολύ έμπειρους πεζοπόρους!).
Επίσης, θα σας πρότεινα να έχετε τουλάχιστον ένα πεζοπορικό μπατόν, εμένα με έχει βοηθήσει απίστευτα ειδικά σε ανηφορικές διαδρομές. Ρούχα εννοείται πεζοπορικά και αντιανεμικό. Αν φορέσετε τα κλασικά σας ρούχα θα καταλάβετε ότι σας δυσκολεύουν στην πορεία. Εντάξει το χειμώνα θέλει και fleece και αδιάβροχο. Τέλος, να θυμάστε είναι πολύ σημαντικό το νερό! Να έχετε μαζί σας τουλάχιστον 1.5 λίτρο γιατί δε θα βρείτε κάπου να αγοράσετε. Επίσης, δεν υπάρχουν πάντα πηγές με πόσιμο. Σνακ, ξηροί καρποί, φρούτα, εννοείται! Σκεφτείτε όμως πόσο θα έχει ανοίξει η ψυχή σας μετά από την απίστευτα όμορφη διαδρομή που θα έχετε κάνει και θα πάτε στο κοντινό χωριό στην ταβέρνα να καταναλώσετε τις θερμίδες που χάσατε με πολλή όρεξη!
Περισσότερο Travel Vibe θα βρεις εδώ.
© 2024, Athina Panou. All rights reserved.
Γεια σας! Είμαι η Αθηνά ή αλλιώς blissbuzz!
Πριν την αγάπη για τα ταξίδια που με οδήγησε και σε αυτή την υπέροχη ομάδα του travelvibe, να σας πω ότι είχα ένα από τα πρώτα foodblogs όταν πρωτοεμφανίστηκαν στην Ελλάδα! (Τώρα βρίσκεται σε φάση ανανέωσης!) Μεγάλη αγάπη για ζαχαροπλαστική πρώτα, μετά μαγειρική, food styling, food photography και τελικά όλα αυτά μαζί κατέληξαν στο να δημιουργήσω και να εκδώσω 4 βιβλία μαγειρικής με τις εκδόσεις Ψυχογιός!
Ανήσυχο πνεύμα, αφού σπούδασα πολιτικός μηχανικός, δούλεψα για μερικά χρόνια και μετά μπήκα στον χώρο της διαφήμισης στο μάρκετινγκ και αργότερα στον εκδοτικό χώρο! Τελικά ξαναγύρισα στα καθήκοντα του μηχανικού, αλλά από την πλευρά της εκπαίδευσης, δηλαδή πια ως καθηγήτρια!
Με όλες λοιπόν αυτές τις ανησυχίες, πώς να μη μου αρέσουν τα ταξίδια! Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη με μεγάλη λατρεία στο Παρίσι, που φροντίζω να επισκέπτομαι μια φορά τον χρόνο, γιατί θέλω συνεχώς να ανακαλύπτω καινούργια μαγαζιά με φαγητά και γλυκά προφανώς!
Εκτός Ευρώπης, έχω ζήσει υπέροχες εμπειρίες στη Νέα Υόρκη, Κούβα, Καππαδοκία, Ιορδανία και πρόσφατες μαγικές στιγμές στην Αφρική. Και λέω μαγικές, γιατί πήγα δύο φορές με πρόγραμμα εθελοντισμού στην Τανζανία, κάτι το οποίο σε κάνει να γυρνάς πίσω άλλος άνθρωπος, έχοντας αφήσει την καρδιά σου εκεί! Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εμπειρία είναι τόσο δυνατή που μετά όλα τα ταξίδια σου φαίνονται κάπως απλά, αλλά δε σταματάμε να ταξιδεύουμε και να ονειρευόμαστε.