Αντίς Αμπέμπα: 48 ώρες στην “πρωτεύουσα της Αφρικής”

Η Αντίς Αμπέμπα ήταν ένας προορισμός που τα ταξιδιωτικά πρακτορεία μας έλεγαν εξαρχής να αποφύγουμε. Παρόλο που ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός στο ταξίδι μας για τη Ζανζιβάρη, μας αποθάρρυναν από το να διανυκτερεύσουμε στην αιθιοπική πρωτεύουσα μιλώντας μας για μια μεγαλούπολη με υψηλή εγκληματικότητα “που δεν έχει τίποτα να δεις”. Επιπλέον, η χώρα βρίσκεται εδώ και χρόνια στη δίνη εμφυλίου πολέμου που είχε προκαλέσει μια μεγάλη ανθρωπιστική κρίση.

Διαβάζοντας, ωστόσο, για τον πολιτιστικό και ιστορικό πλούτο της Αιθιοπίας, αποφασίσαμε να αγνοήσουμε τους ταξιδιωτικούς πράκτορες και να πάρουμε για γεύση από αυτά που είχε να μας προσφέρει η καθόλου φιλική προς τους τουρίστες Αντίς. Διανυκτερεύσαμε δύο βράδια και αποφασίσαμε να κινούμαστε παντού ελεγχόμενα και με προσοχή. Στις μετακινήσεις τηρήσαμε πιστά όλες τις συμβουλές που βρήκαμε online: πηγαίναμε παντού με ταξί, δε φορούσαμε κοσμήματα ούτε κρατούσαμε φωτογραφικές μηχανές. Δε βγάζαμε ποτέ το κινητό από την τσέπη (για αυτό και οι φωτογραφίες που έχουμε είναι ελάχιστες!) και τα γεύματά μας τα τρώγαμε μέσα στην ασφάλεια του ξενοδοχείου.
Η πρώτη μέρα θύμιζε ένα συμπυκνωμένο μάθημα ιστορίας, καθώς την αφιερώσαμε σε δύο μουσεία τεράστιου ιστορικού και ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος.

Εθνικό Μουσείο της Αιθιοπίας

Πρώτα επισκεφθήκαμε το Εθνικό Μουσείο της Αιθιοπίας, το νούμερο ένα μουσείο που πρέπει να δει κανείς αν βρεθεί στην Αντίς Αμπέμπα. Η μόνιμη συλλογή έργων τέχνης του εκτείνεται σε τέσσερις ορόφους που αντιστοιχούν σε διαφορετικές περιόδους της αιθιοπικής ιστορίας, με διασημότερο όμως το… υπόγειο του κτιρίου.

Εκεί βρίσκονται κυριολεκτικά οι απαρχές της ανθρωπότητας, μια τεράστια παλαιοντολογική συλλογή οστών και απολιθωμάτων που αφηγούνται τα βήματα των πρώτων αυστραλοπιθήκων (η Αιθιοπία θεωρείται το λίκνο της ανθρωπότητας!). Το διασημότερο έκθεμα δεν είναι άλλη από τη λεγόμενη “Lucy”, τα οστά του australopithecus afarensis που περπάτησε στη γη πριν από 3.2 εκατομμύρια χρόνια, για την οποία είχαμε διαβάσει τόσες φορές σε άρθρα.

Αφού απολαύσαμε έργα τέχνης από την αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα και την αυτοκρατορική περίοδο, φτάσαμε στο άλλο διάσημο έκθεμα του μουσείου: τον επιβλητικό ξύλινο θρόνο του τελευταίου αυτοκράτορα της Αιθιοπίας, Χαϊλέ Σελασιέ. Ο εκσυγχρονιστής ηγέτης λατρεύτηκε σα θεός και υπήρξε από τις εμβληματικότερες μορφές του 20ου αιώνα, για αυτό η φωτογραφία του υπάρχει σε κάθε γωνιά της πόλης.

Εθνολογικό Μουσείο της Αιθιοπίας

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το καταπράσινο campus του Πανεπιστημίου της Αντίς, όπου εκτός από δεκάδες σπάνια είδη δέντρων και πουλιών, βρίσκεται και το Εθνολογικό Μουσείο. Μέσα από έργα τέχνης και παλιά περιοδικά μάθαμε για τον ρόλο που έπαιξε η Αιθιοπία στη συσπείρωση των αφρικανικών κρατών κατά της αποικιοκρατίας και στη δημιουργία του Παναφρικανισμού. Είχαμε μια μοναδική ευκαιρία να δούμε το πώς γράφτηκε η ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της αποαποικιοποίησης αλλά από μια πλευρά που δε φωτίζεται ποτέ, αυτήν των πρώην αποικιών.

Αν και ως λάτρεις της ιστορίας σταθήκαμε ιδιαίτερα σε αυτό το τμήμα του μουσείου, τη μεγαλύτερη έκτασή του καταλαμβάνουν τα εθνογραφικά εκθέματα. Μέσα από δαιδαλώδεις αίθουσες, οι συλλογές αφηγούνται τη ζωή των 11 περιοχών-εθνοτήτων που απαρτίζουν τη χώρα: έθιμα, φορεσιές, παιδικά παιχνίδια, παραδόσεις και παραμύθια ξεδιπλώνονται μπροστά στον επισκέπτη δίνοντας την αίσθηση μιας ειρηνικής συνύπαρξης λαών στο Κέρας της Αφρικής. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι βαθιές εθνοτικές διαφορές (αιτία και του τελευταίου εμφυλίου πολέμου) που διέπουν κάθε πτυχή της ζωής στην Αιθιοπία είναι ένας από τους βασικούς λόγους που κρατούν πίσω τη χώρα.

Η πόλη Bishoftu με τις πέντε ηφαιστειακές λίμνες

Τη δεύτερη ημέρα θελήσαμε να δούμε τη ζωή εκτός της πρωτεύουσας και κλείσαμε επί τόπου ένα ιδιωτικό βανάκι που μας πήγε στο θέρετρο του Bishoftu (θα το βρείτε και ως Debre Zeyit). Είναι δημοφιλής προορισμός Σαββατοκύριακου για τους πιο εύπορους κατοίκους της Αντίς, μόλις μία ώρα μακριά, και φημίζεται για τις πέντε πανέμορφες ηφαιστειακές λίμνες του.

Φτάνοντας εκεί ήταν σαν να προσγειωθήκαμε σε άλλον πλανήτη. Βρεθήκαμε σε μια άκρως τουριστική περιοχή γεμάτη πούλμαν, ξενοδοχεία και εστιατόρια αλλά και με μια σπάνια γεωμορφολογία. Μοναδικής ομορφιάς, οι πέντε “crater lakes” σχηματίστηκαν κάποτε από ηφαιστειακές εκρήξεις, στη συνέχεια γέμισαν με νερό και, πλέον, φιλοξενούν πλούσια οικοσυστήματα. Είναι πολύ βαθιές (η λίμνη Bishoftu φτάνει τα 87 μέτρα σε βάθος) και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι δεν έχουν όχθες.

Αφού περιηγηθήκαμε σε δύο από τις πέντε crater lakes, κατεβήκαμε από ένα απόκρημνο μονοπάτι στη λίμνη Bishoftu και κανονίσαμε με έναν ντόπιο να μας κάνει βαρκάδα. Μετά τη βόλτα καθίσαμε σε ένα εστιατόριο με θέα τη λίμνη, όπου φάγαμε αιθιοπικά εδέσματα, όπως το παραδοσιακό ψωμί injera με το οποίο τυλίξαμε πικάντικα tibs από αρνί και άλλα κομμάτια κρέατος, όλα με πικάντικες σάλτσες. Πριν από την αναχώρησή μας δοκιμάσαμε φυσικά και παραδοσιακό αιθιοπικό καφέ (η Αιθιοπία είναι η γενέτειρα του καφέ και η οικονομία της βασίζεται σε ένα μεγάλο ποσοστό στην εξαγωγή του).

Επιστροφή στην Αντίς Αμπέμπα

Οι εικόνες που αντικρίσαμε στον δρόμο της επιστροφής ήταν αποκαρδιωτικές. Όσο πλησιάζαμε στην Αντίς, αρχίσαμε να βλέπουμε ξανά χιλιάδες αστέγους δεξιά και αριστερά του αυτοκινητοδρόμου και ομάδες μικροπωλητών και επαιτών που πλησίαζαν κατά δεκάδες τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Η Αιθιοπία αποτελεί μια περίπτωση ραγδαίας ανάπτυξης με μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος, καθώς ο πληθυσμός εξαπλασιάστηκε μέσα σε μόλις 50 χρόνια, φτάνοντας σήμερα τα 120 εκατομμύρια (είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής). Όσο βρισκόμασταν εκεί, τα διεθνή ΜΜΕ μετέδιδαν ότι η ΕΕ έστελνε τόνους ουκρανικών σιτηρών για την αντιμετώπιση της συνεχιζόμενης πείνας, αποτέλεσμα των εμφύλιων συγκρούσεων, της ξηρασίας και του υπερπληθυσμού. Η αστραπιαία οικοδομική ανάπτυξη της Addis Ababa (που στα αμχαρικά σημαίνει “νέο λουλούδι”) με πολλά mega projects, δε γεφύρωσε το οικονομικό χάσμα που αποτυπώνεται σε καθημερινές σκηνές της πόλης: δίπλα σε μια λιμουζίνα SUV ο επισκέπτης βλέπει εκατοντάδες επαίτες, ενώ από τη μία πλευρά βλέπει ουρανοξύστες και από την άλλη παραγκουπόλεις.

Η πόλη δεν είναι τουριστικός προορισμός. Οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες είναι διπλωμάτες, καθώς εκεί βρίσκονται οι έδρες των διεθνών οργανισμών της Αφρικής. Είναι κάτι σαν τις… Βρυξέλλες της Αφρικής, για αυτό και συχνά χαρακτηρίζεται ως η πολιτική πρωτεύουσα της ηπείρου. Από το αεροδρόμιο της Αντίς Αμπέμπα περνούν εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο για να πάνε σε άλλους αφρικανικούς προορισμούς, χωρίς να πατάνε ποτέ το πόδι τους σε αιθιοπικό έδαφος.

Διάβασε και άλλα Wolrd Stories εδώ.

Eri Panselina

Travel Editor

Eri Panselina

Αφήστε μια απάντηση Ακύρωση απάντησης