Ένα επικό ευρωπαϊκό roadtrip για τα 30 μου

Ξύλινα σπίτια, που τα διασχίζουν κανάλια, κάνει το σημείο ιδανικό για περίπατο στους λιθόστρωτους δρόμους. Για να μην λέμε όμως και ψέματα, αν μια στάση μας ήταν η petite France, ακολούθησαν άλλες πόσες α) για macaroons β) για εκλέρ (τα πιο νόστιμα όλου του κόσμου) και φυσικά γ) για κανένα pain au chocolat, απέναντι από τον καθεδρικό που επιβάλλεται. Και ενώ το μέρος ήταν “εντυπωσιακά εξαιρετικό”, ο ήλιος έπεσε και όλα τα μαγαζιά και τα στενά, φώτιζαν πλέον με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. “Με τσιμπάτε λίγο, να δω αν είναι αλήθεια;”

Αν θες και εσύ να ζήσεις τη μαγεία μιας roadtrip εκδρομής σε εξωτερικό και Ελλάδα παίζουν άπειρες προσφορές εδώ.

Ένατη στάση: Κολμάρ/ Γαλλία

Ερωτευμένοι με το Στρασβούργο, αποφασίζουμε να δούμε και δεύτερη περιοχή στο Alsace της Γαλλίας και φυσικά διαλέγουμε την Κολμάρ. Μια μικρογραφία του Στρασβούργου, η Κολμάρ είναι ένα από τα πιο τουριστικά μέρη την περίοδο των Χριστουγέννων. Γνωστή για το δικό της κανάλι, με όνομα Petite Venise, γεμάτη από αξιολάτρευτα μαγαζάκια. Μυρίζοντας gingerbread man μπισκότα παντού, ήταν μονόδρομος το να δοκιμάσεις. Ε ναι λοιπόν, αν αυτοί οι προορισμοί  φαίνονται μια φορά όμορφοι μέσα από μια οθόνη, σε “ζωντανή μετάδοση” γίνονται 100 φορές καλύτεροι.

Δέκατη στάση: Schaffhausen και καταρράκτης του Ρήνου/ Ελβετία 

Αν κάτι έχω καταλάβει, είναι πως η φύση, δεν θα σταματήσει ποτέ να με εκπλήσσει. Τα φυσικά τοπία, μπορούν να γίνουν τόσο όμορφα, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι πραγματικά. Ένα από αυτά ήταν ο καταρράκτης του Ρήνου στο Schaffhausen. Και ενώ ήμασταν συνεχώς κάπου καθ’ οδόν, τίποτα δεν μας σταματούσε από το να πάμε και εκεί. Τα ορμητικά νερά του ποταμού που κυλούν ανάμεσα σε δενδρόφυτες ακτές πέφτουν με ορμή και σκάνε επάνω στα βράχια δημιουργώντας τον μεγαλύτερο καταρράκτη της Ευρώπης. Ο μόνος σχολιασμός που του αρμόζει πέρα από το “Πωωωωωωωω!!” , είναι το μεγαλειώδες υπερθέαμα! Speechless!

Ενδέκατη στάση: Ζυρίχη / Ελβετία 

Ελβετία χωρίς Ζυρίχη θα γινόταν; Όχι φυσικά! Μόλις μία ώρα από το Schaffhsusen, θα ήταν η επόμενη μας μέρα. Νομίζω πως η Ζυρίχη, είναι η πρωτεύουσα της κομψότητας. Όλο το μέρος το αποπνέει περίτρανα. Από τα μαγαζιά, τα αμάξια, τους ανθρώπους. Τα πάντα! Ήξερα από καιρό πως προσφέρει την καλύτερη ποιότητα ζωής στο κόσμο και δεν το καταλάβαινα απόλυτα μέχρι να το αντιληφθώ για τα καλά από κοντά. Ένα μόνο ταξίδι εκεί, έφτασε για να μου το δείξει, για να μην πω ένα λεπτό και φανώ υπερβολική.

Επίσης, αποπνέει και μια ωραία ηρεμία, παρ’ ότι αυτό δεν είναι συχνό στις μεγάλες σύγχρονες πόλεις. Όσο οξύμωρο και να ακούγεται, είναι μια μεγάλη πρωτεύουσα, με πολλά να δεις και να κάνεις, και πάρα πολύ κόσμο, αλλά ταυτόχρονα βγάζει μια αταραξία και μια γαλήνη. Το καλύτερο φυσικά απ’ ότι γευτήκαμε εκεί, ήταν η ελβετική σοκολάτα που ήπια σε ρόφημα- όνειρο και πολύ μετανιώνω, που δεν πήρα μαζί μου δέκα κιλά  για το σπίτι. Μπορεί να μου κόστιζε, όσο ένα ακόμη ταξίδι βέβαια, αλλά ίσως και να άξιζε τα λεφτά της. Πεντανόστιμη!

Δωδέκατη στάση: Βιέννη/ Αυστρία

Στην δωδέκατη στάση μας, ήρθε η Βιέννη, που βρισκόταν πάνω στον δρόμο μας για επιστροφή. Η Βιέννη μου! Να σημειωθεί επίσης ότι κάπου εδώ, αποχωριστήκαμε τους φίλους – κουμπάρους μας, και θα συνεχίζαμε ξανά μόνοι. Εγώ και ο Πέτρος μου. Στεναχωριόμουν λίγο. Βασικά στεναχωριόμουν πολύ, αλλά η Βιέννη  ήταν μια πολύ καλή παρηγοριά. Αν σε όλα αυτά που πηγαίναμε μέχρι στιγμής,  έκανα σαν παιδάκι από τον ενθουσιασμό, που πετούσε καρδούλες από τα μάτια, στην Βιέννη ήμουν το ίδιο παιδάκι, μετά από κατανάλωση ζάχαρης και έκστασης. Πλέον ήταν επίσημο! Ήταν τα πάντα στολισμένα, σαν να περίμεναν εμάς!

Μην γνωρίζοντας καν τι να δούμε πρώτο, ανάμεσα στις άπειρες επιλογές, βγήκαμε στους δρόμους και παίρναμε ένα ένα όλα τα must see με τη σειρά, ολόκληρη τη μέρα. Belvedere, Hofburg, όλα! Τα βράδια μας τα περνούσαμε στις πλατείες (Stephenplatz, Rathausplatz, κ.α.), να γυρνάμε χωρίς έλεος στις φημισμένες χριστουγεννιάτικες αγορές της Βιέννης. Κάθε πλατεία και άλλη αγορά, γεμάτη με τα δικά της Χριστουγεννιάτικα περίπτερα με φαγητό, ποτό, χριστουγεννιάτικα στολίδια και πολλά άλλα. Από τη Βιέννη μαζί με τις οπτικές αναμνήσεις, έχω κρατήσει και τις ακουστικές. Ότι εικόνα μου έρχεται από εκεί, συνοδεύεται πάντα με τον βηματισμό των αλόγων, από τις άμαξες που διασχίζουν την πόλη. Το τελευταίο μας βράδυ εκεί, έδωσα μεγάλο όρκο να επιστρέψω. Σίγουρα για την όπερα που δεν παρακολούθησα, και σίγουρα για μια επανάληψη σε όλα τα υπόλοιπα.

Τελευταία στάση: Βελιγράδι / Σερβία 

Και μιας που θέλαμε η μετάβαση μας πίσω στο σπίτι, να γίνει “ομαλά”, κάναμε μια ακόμα στάση, για άλλη μια φορά στο Βελιγράδι. Εκεί θα περνούσαμε την τελευταία μέρα. Είδαμε ότι δεν προλάβαμε να δούμε την πρώτη φορά, όπως το ναό του Αγίου Σάββα και το μουσείο με τα illusions, ως συνεπείς και σωστοί τουρίστες. Είχε πλάκα. Πάντα έχουν πλάκα αυτά, αν πας με παρέα όπως με τον Πέτρο μου.

 

Και έτσι λοιπόν, σε κυκλική μορφή, κλείσαμε το ταξίδι μας. Τα roadtrips, είναι μία από τις καλύτερες μορφές να ταξιδέψεις. Μισός μήνας και δεν μου έκανε τίποτα! Μισός μήνας και ήθελα και άλλο. Δεν χόρτασα και δεν κουράστηκα λεπτό! Λένε πως όταν λείπεις μέρες, σε τραβάει κοντά του το σπίτι σου. Μέγα ψέμα!

Για εμένα το σπίτι είναι οι άνθρωποι μας. Όλα τα άλλα είναι μέρη. Οι μικρές ή οι μεγάλες εμπειρίες,  όταν περιορίζονται σε τοίχους, χάνονται! Και με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, μπήκαν στα 30 μου όπως ήθελα και πάντα με θετικότητα! Τίποτα αρνητικό δεν μπορεί να σου αφήσει ένα τέτοιο ταξίδι. Ψέματα! Το μόνο αρνητικό που μου έμεινε, ήταν τα άπειρα πλυντήρια που είχα όταν επέστρεψα. Βλέπεις το κακό του να ταξιδέψεις με αμάξι, είναι το ότι μπορείς να κουβαλήσεις όσα πράγματα θέλεις…